สามด้านของชีวิต (๑)

ชัยยศ จิรพฤกษ์ภิญโญ 14 พฤศจิกายน 2010

สมชาย (นามสมมุติ) เล่าประสบการณ์ที่น่าเหลือเชื่อเกี่ยวกับความฝันให้ฟังว่า คืนหนึ่งหลังจากนั่งสมาธิ สวดมนต์ไหว้พระก่อนเข้านอน คืนนั้นสมชายรู้สึกว่าจิตใจสงบและตั้งมั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกตัวทั่วพร้อมชัดเจนแม้กระทั่งในความฝัน  เขาฝันว่า ตนเองได้เดินทางไปที่ไหนสักแห่ง ระหว่างทางเขาประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิต วิญญาณของเขาได้กลับมาในสภาพเดิม และตระหนักรู้อย่างชัดเจนทันทีว่า ตัวเขาจะต้องกลับมาทำหน้าที่บางอย่างเพื่อสานต่อภารกิจที่ติดค้างอยู่ให้จบ  ภายใต้เวลาอันจำกัด วิญญาณในร่างของสมชายบอกกับตนเองว่าตัวเขาไม่มีเวลามากนักสำหรับภารกิจนี้ และเขาต้องสานต่อภารกิจนี้ให้จบสิ้นให้ได้ก่อนที่วิญญาณของเขาจะจากร่างไปอย่างถาวร  ถ้าเขาทำไม่สำเร็จ เขาจะต้องกลับมาและเวียนวนเช่นนี้อีก

สมชายเล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า ในความฝันเขาสัมผัสถึงพลังของความตระหนักรู้ในภารกิจนี้อย่างเข้มข้น เขาบอกกับตนเองว่า เขาต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ ต้องทำให้ได้ เพื่อก้าวข้ามวงจรความทุกข์อย่างที่เป็นอยู่  แต่สิ่งที่เป็นเรื่องยากลำบากคือ สมชายไม่รู้ชัดเจนว่าภารกิจที่ว่าคืออะไรกันแน่  มันดูเลือนๆ ชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง  และในความฝันสมชายพบด้วยว่า หลายๆ คนมีสภาพไม่ต่างจากตัวเขา คือ ต่างเป็นวิญญาณที่มาอยู่ชั่วคราว  บางคนรู้ตัวและกำลังทำงานเต็มที่กับภารกิจนี้ ขณะที่บางคนเริ่มหลงลืม บางคนลืมภารกิจนี้โดยสิ้นเชิง  บางทีสมชายอาจดูภาพยนตร์มากไป หรืออ่านนวนิยายมากไปจนฝันเป็นเรื่องราวเช่นนี้  แต่ความฝันนี้สมชายมองว่า มันคือสัญญาณเตือนบางอย่างที่มุ่งหมายให้สมชายอย่าลืมเลือนภารกิจ ย้ำเตือนว่าสมชายมีเวลาจำกัด และย้ำเตือนสมชายว่า สมชายต้องจบภารกิจนี้ให้ได้

ภารกิจแรกเป็นมิติที่เป็นความจำเป็น คือ มิติด้านยาวของชีวิต  เรามีภารกิจในการดูแลรักษาสุขภาพร่างกาย ดังนั้นกิจกรรมสำคัญในมิติด้านนี้ เช่น โภชนาการ การออกกำลังกาย การพักผ่อน นอนหลับ จึงเป็นเรื่องที่พึงดูแลและหาความรู้  บ่อยครั้งเรื่องของโภชนาการกลายเป็นเรื่องที่ยากลำบาก เนื่องมาจากพฤติกรรมการกินถูกใช้เป็นทางออกของความทุกข์ พฤติกรรมกิน ดื่ม เนื่องจากเครียด ความเศร้า ความผิดหวัง  พร้อมกับเป็นช่องทางเฉลิมฉลองและสรรหาความสุขด้วย การเลี้ยงฉลองเนื่องด้วยความสำเร็จหรือความยินดีต่างๆ การทำตามความตะกละเพื่อสร้างความพึงใจ  ขณะที่กิจกรรมการออกกำลังกายก็ต้องการวินัย และความหมั่นเพียร ตั้งใจ  ภารกิจการงานของชีวิตที่สร้างความเครียด เหนื่อยล้า รวมถึงข้ออ้างเรื่องจำกัดด้านเวลาก็ทำให้หลายคนละเลยการออกกำลังกาย  โรคภัยอันเนื่องจากการขาดออกกำลังกาย และโภชนาการที่ไม่ดี ก็ทำให้หลายคนประสบโรคภัยจากการนี้ โรคหัวใจ ความดัน เส้นเลือดอุดตัน

ร่างกายเปรียบได้กับยานพาหนะที่นำพาตัวเราไปยังที่หมาย ร่างกายเป็นที่รองรับจิตใจ จิตและใจในฐานะผู้ขับขี่ที่นำพาร่างกายไปสู่เป้าหมาย คงเป็นเรื่องน่าเสียดายหากยานพาหนะนี้ต้องชำรุดเสียหายก่อนกาลเวลาอันควร  เราทุกคนล้วนตระหนักดีว่าทุกชีวิตมีคุณค่า ความรักตนเองสัมผัสและเข้าถึงได้ผ่านการดูแลสุขภาพร่างกาย เพื่อระยะยาวร่างกายจะไม่เป็นภาระอันยากลำบากต่อตัวเรา อันเนื่องจากโรคภัยเบียดเบียน และอย่างน้อยร่างกายที่สมบูรณ์ แข็งแรง ก็ช่วยพาเราไปสู่เป้าหมายได้ง่ายขึ้น

หลายคนไม่รู้ว่าภารกิจชีวิตของตัวเองคืออะไร บางคนรู้ตัวและกำลังทำงานเต็มที่กับภารกิจนี้ ขณะที่บางคนเริ่มหลงลืม หรือแม้แต่ลืมภารกิจนี้โดยสิ้นเชิง

มิติของชีวิตต่อมา คือ มิติด้านกว้าง  เราล้วนต่างต้องการสายสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกับผู้อื่น  สายสัมพันธ์ของการเป็นที่รัก และได้รับความรัก  พร้อมกับชีวิตที่อยู่ร่วมกันเป็นครอบครัว ชุมชน รวมถึงองค์กร  แต่ในสายสัมพันธ์ สิ่งที่เราต้องเผชิญก็คือ ความขัดแย้ง ความไม่เข้าใจระหว่างกัน ความไม่ยุติธรรม การไม่ยอมรับในความแตกต่าง รวมถึงการแย่งชิงทรัพยากร ฯลฯ  จากความสัมพันธ์ที่ขัดแย้งนำไปสู่ความรุนแรง ผสมกับแรงขับอันเนื่องจากความโกรธ เกลียด และกลัว ก็ยิ่งทำให้มิติด้านกว้างของชีวิตเต็มไปด้วยความรุนแรง ความระแวงและความเครียด  หลายคนมักบอกเล่าสาเหตุในความสัมพันธ์ที่ร้าวฉานเนื่องเพราะพฤติกรรมที่เลวร้าย อันเนื่องจากของตนเองบ้าง ของผู้อื่นบ้าง  พฤติกรรมที่เลวร้ายอันเนื่องจากอคติ อารมณ์ความรู้สึกนึกคิดด้านลบต่างๆ และรวมไปถึงความโกรธ แค้นเคือง การไม่ยอมให้อภัย ไม่ยอมปล่อยวาง  “เมตตาค้ำจุนโลก” คือหลักธรรมะสำคัญในความสัมพันธ์ ในมิติชีวิตแนวกว้างที่เราต้องอยู่ร่วมกัน

แต่ธรรมะความเมตตา ไม่ใช่เพียงแค่คำพูด  ความเมตตาเกิดขึ้นได้จากการที่เราแต่ละคนมีประสบการณ์ของความทุกข์ยากลำบาก จากการตระหนักรู้ถึงความทุกข์และปรารถนาที่จะหลุดพ้นหรืออยู่ไกลห่างจากความทุกข์  จากประสบการณ์นี้เองที่เราสามารถเข้าถึงความเห็นอกเห็นใจ และระลึกถึงมิติความเป็นมนุษย์ มิติของชีวิตที่ร่วมกัน ที่มีความเมตตาและยินดีช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ผู้ทุกข์ยากให้ห่างหายจากความทุกข์ ไม่ว่าความทุกข์นั้นเนื่องจากความทุกข์กาย ทุกข์ใจ หรือสาเหตุความทุกข์เนื่องจากความแตกต่างในอุดมการณ์ ฐานะ สถานภาพ หรือเหตุปัจจัยใดๆ ก็ตาม  สำหรับความเมตตาแล้ว จะไม่มีการแบ่งแยกหรือการเลือกปฏิบัติใดๆ ทั้งสิ้น

แต่มิติด้านกว้างนี้จะเข้าถึงได้ ต่อเมื่อตัวเราต้องก้าวล่วงเข้าไปในอีกมิติ คือ มิติด้านลึกของชีวิต และเป็นภารกิจที่สำคัญ เป็นรากฐานชีวิตที่สำคัญ เหมือนต้นไม้ที่เติบโตแข็งแรง รากต้นไม้ต้องหยั่งลึกมากเท่านั้น และนั่นคือ เนื้อหาที่คงต้องพูดคุยต่อไป


ภาพประกอบ

ชัยยศ จิรพฤกษ์ภิญโญ

ผู้เขียน: ชัยยศ จิรพฤกษ์ภิญโญ

นอกเหนือจากบทบาทนักเขียนประจำคอลัมน์ งานสำคัญ คือ กระบวนกร นักจิตปรึกษา, enneagram coach สนใจและรักที่จะทำงานด้านการทำงานเพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลงกับโลกภายในผ่านทักษะ ประสบการณ์เรียนรู้ทั้งงานอบรม การทำจิตปรึกษา และงานเขียน