ชีวิตคนแก่...เหลือไว้แต่ความดี

         หลังกลุ่มรำไท้เก๊กเล่นเสร็จ เราก็จะมายืนล้อมวงกัน วันนั้น อาเม้งหัวหน้ากลุ่มมีสีหน้าแปลกๆ หลังวางมือถือ อาเม้งดูเศร้าๆ ทุกคนถามว่ามีอะไรหรือ อาเม้งบอกว่า เฮียตั๊กตายแล้ว ทุกคนตกใจ ไม่เชื่อหูตัวเอง เฮียตั๊กเป็นคำที่สมาชิกเรียกกันจนชิน เฮียตั้กอายุ ๘๒ ปีแล้ว จัดอยู่ในช่วงอายุของคนชรา แต่เป็นที่รักของทุกคน เพราะเป็นคนที่ดูเย็น สงบ สมถะ มีจิตเมตตา โอบอ้อมอารี ทุกวันจะต้องซื้อน้ำเต้าหู้แจกทุกคนไม่ว่าจะเป็นคนเก่าใหม่ จะได้ไม่หิวกัน กินพร้อมกันหลังรำมวยเสร็จ กลายเป็นช่วงเวลาที่ได้ทักทายกัน ถามสารทุกข์สุขดิบ ทำกันอย่างนี้มานานหลายสิบปี โดยที่แกไม่ได้แสดงบทบาทเป็นผู้นำหรือแสดงตัวอะไร จนบางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนให้น้ำเต้าหู้ ที่จริงสมาชิกในกลุ่มไม่รู้ว่าแต่ละคนรู้สึกอย่างไรกับแก จนกระทั่งเมื่อทราบข่าวการเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ว่าโดนรถชนขณะกำลังข้ามถนนหลังใส่บาตรตอนเช้าตรู่หน้าบ้าน เพราะมองไม่เห็นรถเก๋งที่แล่นมาทางข้างหลังซาเล้ง

         ลูกสาวที่เป็นหมอเล่ารายละเอียดให้ฟังว่า คนขับชาวเกาหลีถึงกับน้ำตาคลอเมื่อรู้ว่าชนคนแก่ แกเสียชีวิตในช่วงที่กำลังนำตัวส่งโรงพยาบาลหลังความพยายามของเจ้าหน้าที่หน่วยกู้ชีพไม่สำเร็จ เพราะหัวแกได้รับการกระทบอย่างแรง แต่สีหน้าของแกดูสงบเหมือนนอนปกติ ลูกสาวพูดให้เพื่อนแกฟังในสิ่งที่เป็นเรื่องดี นั่นคือ แกตายอย่างสงบ แต่ก็อดไม่ได้ที่ลูกทั้งสาม เป็นหมอ ๒ คน และเจ้าของกิจการขายจักรยานจะเศร้าโศกเสียใจ ว่าพ่อแข็งแรง พ่อทำให้ครอบครัวอบอุ่น ลูกๆ รักพ่อมาก ไม่น่าจากไปเร็ว เสียใจที่ทำช้าไป กำลังเตรียมให้มีคนขับรถมาส่งพ่อไปสวนลุมพินีทุกวัน พ่อเป็นคนขี้เกรงใจ ไม่เคยเอ่ยปากว่าต้องการอะไร 

         แต่พอลูกสาวพบแขกเหรื่อที่มาเคารพศพพ่อในงานอย่างมากมายแบบเหลือเชื่อ เพื่อนของพ่อเล่าถึงความดี การมีน้ำใจ โอบอ้อมอารี จนเป็นแบบอย่างที่ทำให้คนในกลุ่มหันมาใส่ใจพูดคุยกัน เอาของกินมาแบ่งปัน จากแบบแผนที่เฮียตั้กทำไว้ และเป็นคนที่ทำให้ความเป็นกลุ่มเป็นชมรมเกิดขึ้น  ทุกวันนี้กลุ่มจะสนิทกัน ถามไถ่กันเวลาที่คนหนึ่งหายไปนาน ลูกสาวปลื้มใจมากต่อความดีของคุณพ่อที่มีคนนำมาบอกเล่าท่ามกลางความโศกเศร้าของลูกๆ ก็ยังมีสิ่งชะโลมใจเพราะความดีของพ่อที่ขจรขจายไป ถึงตายก็ตายเพียงร่าง แต่ความดีของพ่อยังอยู่ในใจของลูก ของคนรอบข้าง