อุดรอยรั่วหลังคามาดูแลผู้ป่วย
แสงแดดที่ร้อนแรงมาหลายวัน พลันมีมวลเมฆดำทาบบนท้องฟ้า เป็นสัญญาณเตือนของการเปลี่ยนฤดูกาล ย่างเข้าสู่ฝนเดือนห้าแล้ว ทำให้หวนรำลึกย้อนไปเมื่อสองปีก่อนที่น้ำหลากมหานทีจู่โจมแทบทั่วทุกสารทิศ ยังขยาดความกลัว แต่วันนี้ต้องดีกว่าเมื่อวาน หากเอาบทเรียนวิกฤตมาเป็นโอกาส ถึงปีนี้ตรงข้ามอากาศร้อนแล้ง ก็สำทับตัวเองว่าไม่ประมาทดีกว่า ไม่ทำตอนนี้จะทำตอนไหน ถึงเวลาปรับปรุงซ่อมแซมบ้านเสียที เอาเป้าแรกที่หลังคาบ้านก่อน …
แหงนหน้าขึ้น โห..รูเบ้อเริ่มใต้หลังคาบ้าน ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย หนูหรือแมวเป็นจำเลย ก็เห็นเธอป้วนเปี้ยนแต่แถวนี้ สำรวจต่อให้ถ้วนทั่ว ต้องปีนขึ้นไปข้างบนหลังคา เลยตะลึงที่หลังคากับตัวตึกมีรอยแยกเป็นแนวยาว เพื่อนบ้านบอกว่าดินมันยุบตัวลงทุกปี ยิ่งย่านที่ราบลุ่มน้ำอย่างนนทบุรีย่อมหนีไม่พ้น โจทย์ที่ต้องแก้ก็คือจะอุดรูและรอยแยกอย่างไรดี
หยิบมือถือโทรถามเพื่อน เขาแนะนำให้ใช้แผ่นปิดรอยรั่ว คล้ายแผ่นกอเอี๊ยะที่ปิดแผล (คนรุ่นใหม่จะรู้จักไหมเนี่ย) พอปิดเสร็จค่อยเหลือบไปดูหลังคาของบ้านข้างเคียง บ้านฝั่งซ้ายใช้วิธีเอาปูนอุดรู แต่บ้านฝั่งขวาออกแบบใหม่เปลี่ยนหลังคาเป็นระเบียงทั้งแถบโดยทำพื้นเป็นปูน ส่วนบ้านฝั่งตรงข้ามใช้กระเบื้องที่เป็นรอนทรงมุมฉากวางทาบระหว่างหลังคากับตึกตลอดแนว อันนี้สุดยอด เขาคงออกแบบมาตั้งแต่ต้น บ้านที่เยื้องไปใช้แผ่นสังกะสีกว้างไม่เกินฟุตตีทาบตลอดแนวรอยต่อของหลังคากับตึก ทั้งหมดนี้เป้าหมายเดียวกันคือป้องกันน้ำรั่ว
ตอนที่ปีนอยู่บนหลังคาบ้าน ไม่รู้สึกหวาดเสียวเลย มุ่งแต่จะทำให้เสร็จก่อนตะวันตกดิน แต่พอเสียงมือถือดังขึ้น ครั้นจะไม่รับก็ไม่แน่ใจว่าสำคัญไหม อ๋อ น้องออนั่นเอง เธอเคยโทรมาปรึกษาอย่างต่อเนื่องเรื่องดูแลสามีป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย จนจากไปอย่างสงบแล้วตั้งแต่ ๔ เดือนที่ผ่านมา เธอมีคำถามคาใจว่า ไม่ได้บอกความจริงแก่สามีที่ป่วยระยะสุดท้าย เขาจึงไม่มีโอกาสร่ำลาเธออย่างที่เธอได้ทำฝ่ายเดียว ทำให้เราต้องอยู่ยืนบนหลังคาที่ลาดเอียงด้วยอาการนิ่งสงบ จะได้ทรงตัวและตั้งใจฟังได้ตลอด บทสนทนาของเราเน้นการรับฟังและให้กำลังใจ เพราะเธอเองก็มั่นใจว่าดูแลสามีอย่างดีที่สุดจนนาทีสุดท้ายและเขาก็ไปอย่างสงบด้วยความรัก มีเธออยู่เคียงข้าง เธอทำดีที่สุดแล้ว...
ช่วงนี้เอง ทอดสายตาไปบรรจบที่เงาแสงยามอาทิตย์ใกล้อัสดง บทสนทนาจบลงพอดี ขืนอยู่ต่อ คืนนี้ยุงก็หามเราแน่เพราะเปิดหน้าต่างมุ้งลวดที่ใช้เป็นช่องทางปีนออกมา
มองดูพระจันทร์ ใคร่ครวญคำพูดของเธอที่ห่วงกังวลว่าเธอผิดไหมที่ไม่บอกความจริงแก่สามี แล้วจะกลายเป็นปมไหม แต่เธอก็ดูแลสามีดีมาโดยตลอด จนเธอบอกเองว่าให้คะแนนตัวเองเกือบเต็มร้อย และสามีก็ตายอย่างสงบ ไม่มีอะไรต้องสะสาง ที่เธอห่วงคือเธอผิดไหมที่ไม่ทำตามจากหลักการบอกความจริงอย่างที่ตำราหรือคำแนะนำของบุคลากรที่เน้นต้องบอกความจริงแก่คนไข้ เขาจะได้มีโอกาสเตรียมตัว หากเราปฏิบัติยึดตามหลักการนี้เป๊ะ มันก็กลายเป็นปมของเธอ แสงนวลของดวงจันทร์กระทบหลังคา ทำให้เรานึกถึงเรื่องอุดรอยรั่วของหลังคา ที่มีเป้าหมายเดียวกันแต่มีหลายวิธีการ เช่นเดียวกับการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย จุดหมายเดียวกันตายดีตายสงบ มีหลายวิธีการ อย่างกรณีคนป่วยที่เป็นสามีของน้องออ เขาเป็นชาวคริสต์ได้รับการดูแลเอาใจใส่ที่อบอวลด้วยความรักความอบอุ่น จนแม้วาระสุดท้าย เขาตายอย่างสงบสู่อ้อมอกพระเยซูเจ้า ด้วยบทสวดภาวนาขอพระองค์รับวิญญาณของเขาไปบนสวรรค์
