อวยพรตัวเอง

         วันนี้เป็นวันที่ผมจะได้มาเป็นอาสาทำกิจกรรมศิลปะกับผู้ป่วยมะเร็งฉายแสง แต่วันนี้กลับพิเศษกว่าวันก่อนๆ เพราะเป็นวันที่ผมต้องทำงานคนเดียวโดยไม่มีพี่เลี้ยง สัปดาห์ก่อนๆ มักจะมีอาสามากันหลายคน วันเหล่านั้นผมแทบไม่ต้องทำอะไรเพราะอาสามีจำนวนที่เพียงพอกับผู้ป่วย

         “วันนี้จะมีอาสามาชวนพวกเราทำกิจกรรมค่ะ วันนี้น้องจะทำอะไรคะ?” คุณพยาบาลประจำงานฉายแสงแนะนำผมให้รู้จักกับผู้ป่วยมะเร็งที่ห้องพักคนไข้ ผู้ป่วยสองคนยิ้มรับ ผู้ป่วยอีกเอนตัวนอนด้วยความเหนื่อยอ่อน

         “วันนี้จะทำการ์ดอวยพรครับ การ์ดอวยพรตัวเอง”

         “โอ้ย ป้าวาดรูปไม่เก่งหรอก ฮิฮิ” ป้าไรหนึ่งชิงออกตัว ผมรีบบอกกับป้า “ไม่เป็นไรๆ” ขณะเดียวกันก็ตั้งโต๊ะทำกิจกรรม หยิบกระดาษร้อยปอนด์ออกมาวางเรียง พร้อมทั้งสีไม้ และสีเมจิกดูลานตา เมื่ออุปกรณ์พร้อมผมก็มอบโจทย์ให้กับผู้ป่วย

         “ป้าอยากอวยพรตัวเองว่าอย่างไรครับ” ผมถามป้าไร

         “ขอให้หายเร็วๆ จะได้กลับไปคุ้ยเขี่ยหากิน” ป้าไรตอบ

         “ขอให้ก้อนเนื้อมันหดลง หายเจ็บหายไข้” ผู้ป่วยอีกคนตอบ

         เป็นครั้งแรกในชีวิตของผู้ป่วยที่ได้วาดรูประบายสีอวยพรตัวเอง ระหว่างนี้ก็มีผู้ป่วยทยอยเข้ามาในห้องพัก บางคนก็รีบทะยานเข้ามานั่งทำ บางคนก็เมียงมองก่อนจะมาร่วมวงทำการ์ดอวยพรตัวเองอย่างเนียนๆ อาสาหลายคนเลือกที่จะเขียนอวยพรอย่างเดียวเพราะไม่กล้าวาดรูป หลายคนก็เลือกใช้สติ๊กเกอร์เล็กๆ แทนคำอวยพร เจ้าหน้าที่จัดอาหารเที่ยงก็มาร่วมอวยพรด้วย เจ้าหน้าที่การเงินก็อีกคน ป้าจุกที่เอนตัวนอนอยู่ก็ค่อยๆ ลุกมาร่วมวงอวยพรซึ่งกันและกัน ไม่นานก็กลายเป็นบรรยากาศที่ครื้นเครง การ์ดอวยพรตัวเองก็เลยกลายเป็นการ์ดอวยพรซึ่งกันและกัน

         “เขียนอวยพรให้ป้าหน่อยสิลูก” ป้าไรชวนให้ผมเขียนคำอวยพรลงในการ์ดของเธอ

         ผมเขียนคำอวยพรด้วยความรู้สึกที่เป็นเกียรติที่ป้าไรขอให้ผมได้แบ่งปันคำอวยพรลงในการ์ดของเธอ ผมอวยพรด้วยความรู้สึกขอบคุณ ผู้ป่วยหลายคนเห็นดังนั้นก็ขอให้ผมเขียนอวยพรอีกเช่นกัน ผมรู้สึกยินดีและมีความสุข

         ผมสังเกตเห็นคำอวยพรตัวเองล้วนเขียนว่า “ขอให้หายป่วยไข้ในเร็ววัน” ผมรู้สึกว่ามันขัดกับหลักการเรื่องความปล่อยวาง การอยู่กับปัจจุบัน และการเป็นมิตรกับความป่วย แต่นั่นเป็นสิ่งที่ผมต้องวางทิ้งไว้ในใจของตัวเองไม่พูดออกมา บางทีคำอวยพรเหล่านั้นกำลังบอกผมว่าพวกเธอมีความหวัง และความหวังนี้เองอาจช่วยเยียวยาพวกเธออยู่ ณ ขณะนี้

         ความหวังนั้นเองที่ช่วยแปรรูปกระดาษ สีเมจิก และสติ๊กเกอร์สองสามแผ่นให้กลายเป็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้อย่างน่าอัศจรรย์ 

         ขอบคุณผู้ป่วยทุกท่านที่มาร่วมกิจกรรม ขอบคุณพยาบาลหน่วยสุขศึกษา ขอบคุณความวางใจของตน และเหตุปัจจัยต่างๆ ที่มอบโอกาสในการเป็นอาสากิจกรรมศิลปะ ณ วันนั้น