หลังบานประตูสู่อีกหนึ่งอาณาจักร

โบราณว่า ส่งกันพันลี้ก็ต้องจาก
ธรรมดาความพลัดพรากในวิถี
อาจหลงเหลือเพียงคุณงามความดี
ช่วยตอกย้ำและฉุดชี้หนทางเทียว

ด้วยความรักที่แท้ที่มีอยู่
ได้พอช่วยชุบชูทั้งเกาะเกี่ยว
หลอมรวมหนทางเป็นหนึ่งเดียว
จะขับเคี่ยวชีวิตข้นก่อนจากไป

มือหนึ่งยื่นให้เชื่อมไมตรี
แทนโอบเอื้ออารีอันยิ่งใหญ่
ต่อสายสัมพันธ์อันโยงใย
สัมผัสอุ่นหัวใจระหว่างเรา

ฉันอยากจะจากไปตามความเป็นจริง
ไม่ตกแต่งบางสิ่งด้วยหม่นเศร้า
หากเธอยังมีรอยยิ้มพอพริ้มเพรา
เพียงน้อยนิดหรือบางเบาก็เพียงพอ

เบื้องหน้านั้นมีอีกหนึ่งอาณาจักร
หากเราต่างตระหนัก เพื่อสานต่อ
เดินทางด้วยความเข้าใจไม่ทดท้อ
ก้าวย่างหยั่งไม่รั้งรอเมื่อพอเห็นทาง

อย่าเหนี่ยวรั้งฉันไว้ด้วยรักของเธอ
กับภาพในพร่ำเพ้ออันเลือนร้าง
หากจะมีบางเรื่องเล่าที่ซีดจาง
ขอปลอบโยนความอ้างว้างระหว่างอำลา

เท่าที่รับรู้เท่านี้ก็พอแล้ว
ตั้งมั่นไว้แน่แน่วในปรารถนา
ก้าวสู่ประตูหนึ่งเผชิญด้วยปัญญา
เท่าบ่มเพาะผ่านมาเท่าที่มี

โบราณว่า ส่งกันพันลี้ก็ต้องจาก
จะเรียบง่ายหรือยากนับจากนี้
ทางหนึ่งทางหนึ่งวิญญาณปรารถนาดี
ทุกก้าวธรรมกำหนดชี้เป็นทางเทียว