บ้านของชีวิต

เริ่มด้วยมีความรักเป็นรากฐาน
ต่อด้วยการประสานแสวงหา
คือการบ่มเพาะพลังปัญญา
เพื่อไปสู่คุณค่าอันแท้จริง

เกื้อหนุนนำพาดั่งการเดินทาง
รู้ชีวิตนั้นบอบบางกว่าทุกสิ่ง
สั่นไหวดุจเด็กน้อยถูกทอดทิ้ง
ที่ไม่อาจหยุดนิ่งต้องดิ้นรน

บอกกล่าวด้วยรับฟังสภาวะ
เสี้ยวปัจจุบันขณะซึ่งปลอดพ้น
ความทรงจำทดท้อระทมทน
หรือวิตกกังวลข้างหน้านั้น

นี่อาจเป็นจินตนาการของบ้านหนึ่ง
งดงามอย่างลึกซึ้งในความฝัน
และเป็นพื้นที่มหัศจรรย์
ต่อเติมเต็มคืนวันระหว่างนี้

คือชีวิตคือวิญญาณอันงอกงาม
ใสสว่างอยู่ตามแต่งต่อวิถี
เบิกบานกับเรื่องราวทั้งร้ายดี
ตั้งไว้บ่งชี้เร่งความเพียร

คือการอยู่อย่างมีความหมาย
จากต้นจนสุดสายไม่แปรเปลี่ยน
หนึ่งโลกียวิถีที่ว่ายเวียน
หนึ่งโลกุตระธรรมเล่าเรียนคู่กันไป

จวบจนวันสุดท้ายในบ้านชีวิต
หนทางยังนิรมิตความสดใหม่
ด้วยรอบยิ้มอำลาเดินทางไกล
จะไปสู่แห่งหนใดก็สุดแท้