รู้สึกผิดและทำใจไม่ได้ ที่คนใกล้ชิดฆ่าตัวตาย
ปุจฉา: หลวงพ่อคะ แม่หนูเสียไปเมื่อ อายุ ๗๓ ปี สาเหตุการตายตามใบมรณบัตร คือกินยาเกินขนาด หลังๆ แม่หลงลืมว่าเก็บของไว้ที่ไหน กลัวหาย เลยเก็บซุกไว้ และหาไม่เจอ จะโทษแม่บ้านเป็นประจำว่าขโมยไปหรือแกล้งแก แล้วจะแช่งคนที่เอาไป พวกลูกๆ พยายามบอกว่าใครๆ ก็ลืมกันได้ ไม่ต้องกลัวใครจะโทษแม่ว่าทำของหาย พูดหลายๆ ครั้งเข้าแกก็น้อยใจ ชอบบอกว่าอยากตายแล้ว แก่แล้วไม่มีอะไรดี
วันนั้น บ้านหนูเพิ่งจะย้ายเข้าบ้านใหม่ได้ ๕ วัน แม่อาจไม่คุ้นเคยกับที่เก็บของ เลยกินรักษาโรคเกาต์ของพ่อไปหนึ่งกำ ประมาณ ๓-๔ ทุ่ม พ่อหนูบอกให้ไปโรงพยาบาล แกบอกว่าไม่เป็นไร แกอาเจียนและถ่ายแล้ว เลยแยกย้ายกันเข้านอน พ่อเล่าว่า แกอาเจียนและถ่ายท้องทั้งคืน ประมาณตี ๔ มาปลุกพ่อ แล้วบอกว่าไม่ไหว ให้พาแกไปโรงพยาบาลที
พอมาถึงโรงพยาบาล แจ้งหมอ เอายาที่แกกินให้หมอดู หมอบอกว่ายาถูกดูดซึมไปหมดแล้ว มันจะไปทำลายเซลล์อวัยวะสำคัญทุกส่วนของร่างกาย ถ้ามาทันทีจะล้างท้องทัน ตอนนี้ต้องรักษาตามอาการไป แม่บ่นว่าเมื่อยมาก นอนกระสับกระส่ายอยู่ตลอดเวลา ไม่นานหมอแจ้งว่าตับวาย ไตวายเฉียบพลัน กล้ามเนื้อสลายทั่วร่างกาย และเสียชีวิตตอนตี ๓ กว่าๆ สองวันต่อมา
ที่บ้านเศร้าเหลือเกินค่ะหลวงพ่อ โดยเฉพาะพ่อหนู โทษตัวเองว่าเป็นความผิดของพ่อเองที่ไม่บอกพวกหนูให้พาแม่ไปโรงพยาบาลเลย พวกหนูก็เสียใจที่เคยบ่นแม่เรื่องแม่ลืมของแล้วโทษแต่คนอื่น แกหาว่าพวกหนูเชื่อคนใช้มากกว่าแก
เวลาผ่านไป ๒ เดือนแล้ว ยังทำใจกันไม่ได้เลย กลัวแกไปที่ไม่ดี เพราะเท่ากับแกกินยาฆ่าตัวตาย พวกหนูรู้ๆ กันตามสมควรว่าบาปมาก ต้องตกนรกนานหลายกัปหลายกัลป์กว่าจะมาเกิดเป็นคนใหม่ ... เศร้าใจ เสียใจ และกลุ้มใจมากค่ะ แม่ไปอยู่ที่ดีไหม หนูจะช่วยแม่ได้ยังไง คิดว่าต้องไปปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิส่งบุญให้แม่ แต่หนูเพิ่งคลอดลูกได้ ๔ เดือน มีภาระ ไหว้แม่ แล้วบอกแม่ว่า ถ้าหนูหมดภาระเรื่องลูก คือลูกโตแล้ว จะหาโอกาสไปปฏิบัติธรรมส่งบุญให้แม่ มันจะนานเกินไปไหมคะ แม่จะทุกข์ทรมานมากไหม ระหว่างนี้จะช่วยแม่ได้ยังไง
กราบขอบพระคุณค่ะ
พระไพศาล วิสาโล: ก่อนอื่นควรเข้าใจว่าการฆ่าตัวตายไม่ใช่บาปหนัก การฆ่าคนอื่นต่างหากที่เป็นบาปหนัก ยิ่งฆ่าพ่อฆ่าแม่หรือฆ่าพระอรหันต์ด้วยแล้ว ถือเป็นอนันตริยกรรมเลยทีเดียว (ฆ่าตัวตายไม่ใช่อนันตริยกรรม)
อย่างไรก็ตามการฆ่าตัวตายมักทำด้วยจิตที่เป็นอกุศล ยิ่งกว่านั้นหากวินาทีที่กำลังจะตายนั้น จิตสุดท้ายเป็นอกุศล ไม่ว่าจะเป็นความโกรธเกลียด ความน้อยเนื้อต่ำใจ ความท้อแท้ผิดหวัง จิตย่อมมีอบายเป็นที่หมาย (แต่ถ้าตอนจะตาย จิตพลิกกลับ ปล่อยวางอารมณ์ที่เป็นอกุศลได้ ก็ไม่ไปอบาย หรือหากทำได้มากกว่านั้น เช่น พิจารณาเห็นธรรมจากทุกข์ที่กำลังบีบคั้นอย่างแรง จนแจ่มแจ้งในไตรลักษณ์ ก็สามารถบรรลุธรรมได้ ดังเกิดกับพระเถระและพระเถรีหลายท่าน ในสมัยพุทธกาล อาทิ พระโคธิกะ หรือพระสัปปทาส เป็นต้น)
เนื่องจากตอนนี้เราไม่สามารถรู้ได้ว่าคุณแม่ของคุณอยู่ในภพภูมิใด สิ่งที่ลูกๆ ควรทำคือ อุทิศบุญกุศลไปให้ท่าน เช่น ถวายสังฆทาน หรือบริจาคเงินเป็นทุนสนับสนุนการปฏิบัติธรรมแล้วอุทิศบุญกุศลให้ท่าน อันที่จริง แม้แต่การปฏิบัติธรรม คุณก็สามารถทำได้เลยที่บ้าน ไม่จำเป็นต้องไปเข้าคอร์สหรือเข้าวัด เมื่อว่างจากการเลี้ยงลูก ก็นั่งสมาธิตามเวลาที่มี ก่อนทำจะสวดมนต์ก่อนก็ได้เพื่อเตรียมจิตให้เป็นกุศล เมื่อทำสมาธิเสร็จก็ตั้งจิตอุทิศบุญกุศลให้ท่าน วันหนึ่งคุณจะทำกี่ครั้งก็ได้เมื่อมีเวลาว่าง
