การจราจรคับคั่งและผู้คนคราคร่ำในเมืองหลวง เป็นวิถีปกติที่เราเห็นจนชินตา ด้วยต้องหาเลี้ยงชีพ ทำกิจธุระต่างๆ หลายคนต้องออกแต่เช้าตรู่ กว่าจะถึงบ้านก็ค่ำมืด ไม่ทันเห็นตะวันทอแสงเช้าหรือรอนแสงเย็น การเดิน
เมื่อเราได้สังเกตเวลาอรุณรุ่ง แดดพยับฉายแสงเมื่อกลางวัน แล้วหรี่แสงยามสนธยาจนลับตาที่เส้นขอบฟ้า จะพบความงามอย่างหนึ่งที่สะท้อนสัจธรรมอันเป็นธรรมชาติ นั่นคือกฎความไม่เที่ยงแท้ของสรรพสิ่ง เช่นเดียวกับชี
ขณะที่มีความสุขอันรื่นรมย์เป็นสิ่งพึงปรารถนา คนเรามักหลงลืมและไม่ได้ตระเตรียมให้พร้อมกับความทุกข์ซึ่งถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง รอโอกาสที่จะแสดงตัวในฐานะสัจธรรมอย่างหนึ่งของชีวิต เมื่อหลายเดือนก่อน ฉันประสบ
End of content
No more pages to load
