หญิงสาวนางหนึ่งหลังจากเลิกรากับสามีเก่า เธอมาใช้ชีวิตทำงานเป็นแม่บ้านให้กับครอบครัวหนึ่งในกรุงเทพฯ เธอได้ข่าวว่าสามีเก่ากำลังตามหาและไม่ยอมเลิกรา วันหนึ่งเธอได้รับการติดต่อจากสามีเก่าว่ากำลังมาพบและจ
“ตัวเรา คือ เรื่องราวที่เราสื่อสารออกไป” หนุ่มสาวซึ่งเป็นคู่รักนัดหมายพบปะกันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ฝ่ายชายมาผิดเวลามาก ฝ่ายหญิงรอคอยจนรู้สึกหงุดหงิด โมโห ต่อว่าต่อขานรวมถึงตัดพ้อกับความซ้ำซากของ
บ่ายของวันหนึ่งขณะผู้เขียนรอรถประจำทาง ฝรั่งชายอายุราว ๕๐-๖๐ ปีมาถามหาเส้นทางรถเมล์ที่แล่นผ่าน ผู้เขียนตอบคำถามไป แต่ด้วยอาการครุ่นคิดผู้เขียนจึงแสดงน้ำใจถามไถ่ว่าอีกฝ่ายต้องการไปที่ไหน ผู้เขียนจึงแน
นิทานเรื่องนี้เริ่มต้นด้วยสามัญชนคนหนึ่งที่โชคชะตาและความสามารถบันดาลให้ชายหนุ่มคนนี้กลายเป็นพระราชาที่ยิ่งใหญ่ ควบคู่ไปกับพระราชินีที่ตกทุกข์ได้ยากมาด้วยกันจนกลายเป็นพระราชินี นิทานเรื่องนี้น่าจะจบ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เจ้าชายน้อยเติบโตอย่างมีความสุขพร้อมด้วยเจ้าหญิงพี่สาว และพระราชา พระราชินี พระองค์เจริญวัยจนกระทั่งวันหนึ่งพระองค์ทรงล้มป่วยด้วยโรคร้าย เป็นโรคประหลาดที่ร่างกายของพระองค์จะค่อ
“บุคคลไม่ควรตามคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้วด้วยอาลัย และไม่พึงพะวงถึงสิ่งที่ยังมาไม่ถึง สิ่งเป็นอดีตก็ละไปแล้ว สิ่งเป็นอนาคตก็ยังไม่มา” ธรรมบทตอนหนึ่งในบทสวดมนต์ที่หลายท่านคุ้นเคย เป็นเครื่องเตือนสติให้ก
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เด็กหญิงคนหนึ่งอาศัยอยู่กับพ่อแม่ เธอเป็นเด็กดีรับผิดชอบช่วยเหลือพ่อแม่ แต่ความยากจนและพ่อแม่ก็ไม่สามารถทำงานได้ เธอจึงต้องทำงานหนักแต่ก็ไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงดูตนเองและครอบครัว
เรื่องสมมุติ ชายคนหนึ่งล้มป่วยและตายลง วิญญาณของเขาได้เดินทางไปยังสัมปรายภพ ในดินแดนรอยต่อระหว่างความตายกับชีวิตในดินแดนแห่งใหม่ เขาเดินทางมาถึงทางแยกระหว่างเส้นทางที่ไปนรก และเส้นทางที่นำเขาไปสู่สว
สมศรี ๑ เขียนจดหมายถึงผู้เขียนบอกเล่าความทุกข์จากความโกรธที่ผุดโผล่ขึ้นอันเนื่องมาจากอุปนิสัยความเคยชินของเธอ ความโกรธนั้นปะปนทั้งจากความโกรธที่มีต่อตนเอง ต่อคู่กรณีและต่อเรื่องราว สมศรีพบว่าอุปนิสั
หลังจบอุดมศึกษา สมชายมีโอกาสได้เข้าทำงานในรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง ความรู้สึกในใจของสมชายและญาติมิตรคือ นั่นเป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจ น่าพอใจ และมีความสุขจากการได้ทำงานในองค์กรที่มีความมั่นคง มีชื่อเสียง ค
End of content
No more pages to load