ก่อนปีใหม่ได้รับข่าวการเสียชีวิตของเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งไม่ได้เป็นสภาพการตายที่ปรกติเท่าใดนัก เนื่องจากมิได้ค่อยๆ แก่ตัวและปลิดปลงราวกับใบไม้เหี่ยวเฉาร่วงหลุดหล่นจากต้น อีกทั้งมิใช่ป่วยตายอย่างคนอื่นเขา
หญิงม่ายชาวปาเลสไตน์บอกว่า “การลืม แม้จะยังไม่อาจให้อภัยได้ แต่เป็นเพียงหนทางเดียวที่พวกเธอจะดำรงสติสัมปชัญญะได้ อดีตอาจเป็นแรงผลักดันให้ก้าวไปข้างหน้า ทว่ามันก็ทำให้คนเราเสียสติได้ด้วย เพราะมันนำพาเร
End of content
No more pages to load
