เคยได้ยินนักดูหนังบางคนกล่าวในทำนองว่า หนัง-ต้องดูในโรงเท่านั้น ถ้าดูในสถานที่อื่นก็เหมือนไม่ใช่การดูหนัง ผมนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้เข้าไปนั่งอยู่ในโรงหนังย่านปิ่นเกล้า ในตอนสายของวันปลาย
คงด้วยสถานะของการเป็นนักเขียน ในช่วงราว ๕ ปีหลังมานี้จึงมักได้รับชวนไปพูดคุย แนะนำ บอกเล่าประสบการณ์เรื่องการเขียนหนังสืออยู่เป็นครั้งคราว ทั้งในสถานศึกษา องค์กร หน่วยงาน ชุมชน จนถึงในเรือนจำ สถานพิ
คนบุญในสายสวนโมกข์คงคุ้นเคยกับนิทานไทยเรื่องหนึ่งที่ท่านพุทธทาสได้นำไปถ่ายทอดในรูปนิทานภาพไว้ในโรงมหรสพทางวิญญาณ เล่าเรื่องตายายที่ปลูกถั่วปลูกงาให้หลานเฝ้า วันหนึ่งมีอีกามาแอบกิน เมื่อจะถูกตายายลงโ
สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาฝนแรกห่าใหญ่หลั่งมาเยือนกรุงเทพฯ แล้ว พร้อมกับคำถามที่ถามกันเองในหมู่ชาวกรุงว่า ปีนี้น้ำจะท่วมอีกไหม? หลายคนยังไม่กล้าซ่อมบ้าน สถานที่ราชการบางแห่งยังไม่รื้อแนวกระสอบทรายที่วางเป็นค
ปี ๒๕๕๔ ที่ผ่านมา เครือข่ายพุทธิกา ร่วมกับโครงการกำลังใจในพระดำริพระเจ้าหลานเธอพระองค์เจ้าพัชรกิติยาภา ได้ไปเปิดห้องเรียนการเขียนที่เรือนจำกลางบางขวาง ในชื่อโครงการเรื่องเล่าจากแดนประหาร ด้วยความเชื
ตามประสาคนในแวดวงหนังสือหนังหา ยามพบหน้าก็ต้องทักถามกัน-ตอนนี้อ่านอะไรอยู่บ้าง? คำตอบของผมในช่วงนี้คือ อ่านหนังสือนิทาน ซึ่งรวมความหมายไปถึงกลุ่มที่เรียกว่า หนังสือภาพ ที่เน้นการดูสื่อเรื่องราวผ่านภาพ
เพิ่งไปล่องแม่น้ำเจ้าพระยาและแม่น้ำป่าสักกันมา เมื่อปลายเดือนตุลาคม แต่ไม่ใช่การล่องเรือหาความสำราญส่วนตัว หากเป็นการไปเพื่อผู้อื่นอย่างแท้จริง แต่ถึงอย่างนั้นสิ่งที่คน ๖๐ กว่าชีวิตบนเรือจู่โจมความเร
พุทธศาสนิกชนจำนวนไม่น้อยใช้ชีวิตโดยแยก ‘โลก’ ออกจาก ‘ธรรม’ ด้วยเข้าใจว่าเรื่องพระธรรมคำสอนเป็นกิจของสงฆ์ เป็นความดีงามในอุดมคติมากกว่าจะปฏิบัติได้จริง อีกทั้งรุงรังไปด้วยภาษาที่เข้าใจได้ยาก ใครที่เค
End of content
No more pages to load