ดูเหมือนผลพวงของระบบการศึกษาอันล้าหลัง และไร้ประสิทธิภาพของเรา จะส่งผลสู่สังคมอย่างกว้างขวาง ว่ากันตั้งแต่ ระบบการใช้ชีวิตของคนทั่วไป ระบบศีลธรรมวัฒนธรรม ต่อไปถึงศาสนธรรมทั้งหมดที่ว่านั้นก็คือ การท่อง
ว่ากันถึงเรื่องนิทาน เราก็มักจะมองไปทางโลกอาหรับ โดยมี “อาหรับราตรี” อมตะนิทานของโลกเป็นหลักหมาย แต่ว่าตามจริง ทางซีกโลกตะวันออกของเราก็เป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยเรื่องเล่าพื้นบ้าน นิทานปรัมปรา ไว้เล่าสู
ตอนฉันเด็กๆ พ่อแม่มักกำชับให้เคารพสมุดหนังสือประหนึ่งครูบาอาจารย์ ถ้าเผลอไปข้ามหรือเหยียบเข้า จะต้องกราบแล้วกราบอีก โต๊ะเรียนก็เหมือนกัน ถ้าจะขึ้นไปนั่งหรือยืนต้องกราบเสียก่อน ซึ่งฉันก็ทำตามอย่างเคร่ง
End of content
No more pages to load
