การจราจรคับคั่งและผู้คนคราคร่ำในเมืองหลวง เป็นวิถีปกติที่เราเห็นจนชินตา ด้วยต้องหาเลี้ยงชีพ ทำกิจธุระต่างๆ หลายคนต้องออกแต่เช้าตรู่ กว่าจะถึงบ้านก็ค่ำมืด ไม่ทันเห็นตะวันทอแสงเช้าหรือรอนแสงเย็น การเดิน
“ขับรถหัวกล้วย อ้ายสลัด!” เสียงกระเป๋ารถเมล์สายประจำเปิดประตูตะโกนด่ารถเมล์สายเดียวกันอีกคันหนึ่ง ปลุกผมให้ลืมตาขึ้นจากการหลับ ด้วยระยะทางกว่าจะถึงที่หมายยังอีกไกล ผมจึงใช้เวลางีบพักใหญ่ๆ ได้บนรถ อัน
End of content
No more pages to load
