หากใครเคยไปที่โรงพยาบาลนพรัตนราชธานี อาจคุ้นหน้าคุ้นตาคุณแมรี่แอน จุลณี บริสุทธิ์ธนกุล เพราะเธอปฏิบัติหน้าที่อาสาอำนวยความสะดวกผู้ป่วยในโรงพยาบาลประจำอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 2 ปีแล้ว และเป็นหนึ่งในพี่เ
หลายคนมักนึกถึงเรื่องการทำบุญหรือทำความดีในรูปของงานจิตอาสา การทำความดีให้กับผู้อื่น การบริจาค การทำบุญ ทำสังฆทานให้กับพระสงฆ์ กับวัด หลายคนนึกถึงในแง่สังคมสงเคราะห์ เช่น การบริจาคช่วยเหลือผู้ยากไร้
บอกกล่าวแกมชักชักชวนกันตั้งแต่เปิดอบรมการเขียนหนังสืองานศพตัวเอง Book of Memorial ครั้งแรกเมื่อปลายปี 2559 อย่าเพิ่งตาย ถ้ายังไม่ได้เขียนหนังสือเล่มนี้ เป็นคำท้าทายเชิงลองใจ ว่ากล้าไหมที่จะนั่งลงเขียน
งานศพ…เป็นงานที่จัดขึ้นเพื่อระลึกถึงคุณงามความดีของผู้ตาย และแสดงถึงความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว เมื่อมีใครทุกข์ก็มาร่วมให้กำลังใจ และร่วมแสดงความเสียใจ นี่คือเหตุผลที่ใครต่อใครตอบกันเมื่อถามถึงเ
เป็นที่น่าสังเกตว่า พระอาจารย์ชื่อดังในประเทศไทยหลายรูปมักถูกยื้อชีวิต-ยืดความตายในช่วงท้ายของท่าน หลายรูปจากไปท่ามกลางอุปกรณ์ช่วยชีวิตในบรรยากาศที่ไม่สงบ เช่นห้องไอซียู หรือห้องฉุกเฉิน ทั้งนี้เพราะท่
การพูดคุยเกี่ยวกับความตายเป็นเรื่องยาก เพราะแทบทุกวัฒนธรรมล้วนสอนให้รู้สึกว่าความตายเป็นเรื่องน่ากลัว ควรปกปิดหลีกเลี่ยงและไม่ควรพูดถึง คนกลุ่มหนึ่งจึงคิดหาวิธีชวนผู้คนมาพูดคุยเรื่องชีวิตและความตายผ่า
เย็นวันศุกร์ — ใจกลางกรุงเทพฯ — รถติด คลื่นคนเดินไหลตามๆ กันไปบนทางเดินลอยฟ้าย่านสยามสแควร์ พวกเขาและเธอกำลังจะลอยไปสู่แห่งหนใดในความปรารถนาของตัวเอง และไม่ทันรู้ตัว จากทางเดินเหนือถนนที่
ขณะจัดกิจกรรมเพื่อการเรียนรู้เรื่องความตายครั้งหนึ่ง ผมได้ยินรุ่นพี่กล่าวกับผมว่า “แปลกเนอะ ความตายเป็นเรื่องธรรมชาติแท้ๆ แต่ต้องมาเสียเงินเสียเวลามาเข้าอบรมให้ตายเป็น” ผมคิดตามรุ่นพี่คนนั้นก็รู้สึกว่
มีผู้ใหญ่ในแวดวงการศึกษาได้รับเชิญไปเป็นวิทยากรพิเศษในโรงเรียน แล้วกลับมาเล่าอย่างขันขื่น ท่านถามนักเรียนว่า พวกเธอรู้ไหมข้าวมาจากไหน นักเรียนตอบว่า มาจากห้าง ขันแต่ขมก็ตรงที่คำตอบของนักเรียนไม่ถูกต้อ
ในฤดูพรรษาหน้าอย่างนี้ เรามาคุยเรื่องตายกันไหม? ชวนอย่างนี้คงหาคนคุยด้วยได้ยาก แต่ที่ชวนนี้เป็นการคุยเรื่องความตาย เพื่อจะรู้ว่าเราควรอยู่อย่างไร อย่างที่ธรรมาจารย์ชาวทิเบตท่านหนึ่งกล่าวไว้ว่า คนเราอย
End of content
No more pages to load
