“ความตายจะให้อิสรภาพกับคุณ แต่มันต้องทำให้คุณอารมณ์เสียก่อนนะ” กลอเรีย สไตเนม (1934) นักกิจกรรมสังคมชาวอเมริกัน กล่าวไว้อย่างน่าขัน ก็จริงนั่นแหละ เมื่อพูดถึงความตายแล้ว ก็มีเรื่องให้น่
“วันนี้หมอมีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับความไม่เที่ยงของการรักษาอยากจะคุยกับคุณ คุณอยากฟังเองหรืออยากให้ใครอยู่ฟังด้วยไหมครับ” คุณจะรู้สึกอย่างไร หากมีหมอมากล่าวกับคุณด้วยประโยคเช่นนี้พร้อมสีหน้าจริงจัง คุณรู
ขณะที่มีความสุขอันรื่นรมย์เป็นสิ่งพึงปรารถนา คนเรามักหลงลืมและไม่ได้ตระเตรียมให้พร้อมกับความทุกข์ซึ่งถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง รอโอกาสที่จะแสดงตัวในฐานะสัจธรรมอย่างหนึ่งของชีวิต เมื่อหลายเดือนก่อน ฉันประสบ
ขณะนี้เป็นเวลา 23.02 น. ของคืนวันอังคาร อีก 58 นาทีก็จะล่วงเข้าสู่วันใหม่ ถ้อยคำในสมุดบันทึกประจำวันยังคงเคลื่อนไปตามอารมณ์และความคิด การเป็นคนที่ค่อนข้างจริงจังกับความฝัน ทำให้ท่วงทำนองในสมุดบันทึกค่
เพียงการกระหยับปีกของผีเสื้อหนึ่งครั้ง โลกทั้งใบก็สะเทือนเลื่อนลั่น พลิกผันแปรเปลี่ยน ทั้งการก่อเกิดและดับสูญ ณ ที่แห่งนั้น บทเพลงแห่งมรณานุสติจะเริ่มบรรเลง การร่ายรำอันวิจิตรจะเริ่มขึ้น… การร่า
ในการอบรมเผชิญความตายอย่างสงบที่จัดมาตลอดหลายปีนั้น คำถามหนึ่งที่เราต้องถามผู้เข้าร่วมอบรมทุกครั้งไม่เคยขาดเลยก็คือ หากคุณกำลังจะตายลงในไม่ช้านี้ คุณจะรู้สึกอย่างไรต่อความตายที่กำลังปรากฏตัวตรงหน้าคุณ
คนที่รู้สึกว่าตัวเองกลัวตายนั้นไม่ใช่เรื่องแปลก แต่หากไม่กลัวนี่สิแปลก จากประสบการณ์ของคนที่เข้าร่วมอบรม “เผชิญความตายอย่างสงบ” เกือบทั้งหมดต่างรู้สึกกลัวช่วงเวลาแห่งความตายไม่มากก็น้อย แม้หลายคนจะบอก
ทางออกเป็นเรื่องที่มีความสำคัญในทุกสถานการณ์ ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าทางเข้า หรือจุดเริ่มต้นที่จะเข้าสู่สถานการณ์นั้นๆ ส่วนผลสำเร็จก็เป็นเพียงหนึ่งในทางออกหลายๆ ทางหลังจากเข้าสู่สถานการณ์นั้นแล้ว เพราะหลายค
“เมื่อความตายมาเยือน ไม่แสดงสัญญาณใดๆ ในเสียงจั๊กจั่น” (๑๖๔๔-๑๖๘๔) บาโชเขียนกวีบทนี้เมื่อสามร้อยกว่าปีก่อน แต่ยังคงแสดงสัจธรรมแห่งชีวิตอย่างซื่อตรง พิสูจน์ได้ แม้จะผ่านกาลเวลามาเนิ่นนาน หากคำว่า “ตาย
End of content
No more pages to load
