แก่แบบไหน เราเลือกได้

เราเคยนึกถึงภาพตัวเองตอนแก่ไหม?

บางคนอาจจะเริ่มนึกถึงตอนที่เห็นผมหงอกของตัวเองครั้งแรก หรือจากคนแก่ที่เราเจออยู่ทุกวันตามสถานที่ต่างๆ เช่น จากการเดินทางในชีวิตประจำวัน หรือตอนที่เดินซื้อของตามห้างสรรพสินค้า ฯลฯ

หลายคนพยายามชะลอไม่ให้ความแก่มาถึงตัวเรา โดยการใช้เครื่องสำอางยี่ห้อต่างๆ ที่โฆษณาสรรพคุณว่า สามารถชะลอริ้วรอยแห่งวัยได้ หรือเลือกที่จะทำศัลยกรรมเพื่อลดอายุ หรือเสริมความงามซึ่งมีตัวเลือกมากมาย

ที่ผ่านมาเราอาจจะคุ้นกับคำถามที่เคยมีคนถามเราว่า “โตขึ้นอยากเป็นอะไร” แต่ไม่เคยมีใครตั้งคำถามกับตัวเองว่า “แก่แล้วฉันจะเป็นอย่างไร” ซึ่งความแก่เป็นสิ่งต้องเกิดขึ้นกับทุกคนอย่างแน่นอน แต่เราเคยคิดไหมนะ ว่าเราจะแก่ไปเป็นคนแก่แบบไหนกัน

เชื่อว่าคำถามนี้หลายๆ คนอาจจะเคยถามตัวเอง แต่สำหรับผู้เขียนเองคำถามนี้ผุดขึ้นระหว่างที่ฟังรายการวิทยุสถานีหนึ่ง ที่พูดได้น่าสนใจ และน่าคิดตาม

เมื่อเราโตขึ้นจนถึงวัยที่ต้องเริ่มวางแผนการดำเนินชีวิตตอนแก่ เราอาจจะคิดหรือวางแผนไปว่า เราจะดำรงชีวิตอยู่อย่างไร รายได้จะมาจากทางไหนนะ ซึ่งที่ผ่านมาเรามักจะเตรียมเกี่ยวกับการยังชีพมากกว่าด้านอื่นๆ

ยิ่งแนวโน้มสังคมตอนนี้เริ่มที่จะก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ  เห็นได้จากโฆษณาต่างๆ ตามทีวี  เช่น ประกันชีวิต หรือธนาคารต่างๆ เริ่มทยอยนำเสนอโปรโมชั่นการออมเงินต่างๆ ก่อนเข้าสู่วัยเกษียณ

สำหรับคนที่ไม่มีลูกอาจจะเป็นโจทย์ที่ต้องวางแผนหนักหน่อยว่าจะอยู่ยังไง แต่คนที่มีลูกก็อาจจะคิดถึงโจทย์นี้ด้วย (เผื่อกรณีลูกไม่เลี้ยง)

แต่ในความเป็นจริง เราอาจจะหลงลืมไปว่า นอกจากเรื่องการยังชีพแล้ว ยังมีการเตรียมตัวในเรื่องอื่นๆ ด้วย เพราะไม่ว่าเราจะแก่ไปเป็นคนแก่แบบใด ก็อาจจะไม่ได้สำคัญเท่ากับปัจจุบันเราดำเนินชีวิตแบบใด เพราะการดำเนินชีวิตปัจจุบันนี้แหละที่ทำให้เราจะเป็นอย่างไรในอนาคต

เราอาจจะเป็นคนแก่ที่มีเงินใช้ มีเพื่อน หรือลูกหลานคอยดูแล  นั่นอาจจะเป็นผลมาจากการที่เราวางแผนการเงินดี รวมถึงดูแลความสัมพันธ์ที่ดีกับคนรอบข้างตั้งแต่ตอนนี้

หรือเราเป็นคนแก่ที่มีสุขภาพแข็งแรง ไม่ป่วยไม่ไข้ นั่นอาจจะเป็นเพราะเราดูแลสุขภาพดี ออกกำลังกายมาตั้งแต่ยังหนุ่มสาว

หรือเป็นคนแก่ที่อารมณ์ดี ใครๆ ก็อยากอยู่ใกล้ นั่นแสดงว่าเราดูแลสุขภาพจิตดี  ไม่เป็นคนที่ขี้หงุดหงิด หรือโมโหง่าย  นั่นหมายความว่าเราฝึกการรู้เท่าทันอารมณ์ที่เกิดขึ้นตั้งแต่ตอนนี้

เราจะแก่ไปเป็นคนแก่แบบใด อาจไม่สำคัญเท่ากับว่า ปัจจุบันเราดำเนินชีวิตแบบใด

เชื่อว่าที่ผ่านมาเราคงเคยเจอคนแก่ ที่ทำให้เรารู้สึกว่า ชอบจัง อยากอยู่ใกล้  หรือแอบคิดว่าถ้าแก่แล้วมีชีวิตที่มีความสุขอย่างนี้ก็คงจะดีนะ

หรือคนแก่บางคนที่เราเคยเจอแล้วรู้สึกว่า  นานๆ เจอกันทีคงดีกว่า  หรือรู้สึกว่า โอ้! ถ้าแก่แล้วลำบากอย่างนี้ ฉันไม่เอานะ

แต่ก็นั่นแหละเราจะเป็นอย่างไรในอนาคต ไม่สำคัญเท่ากับว่าปัจจุบันเราเป็นอย่างไร เพราะสิ่งที่จะบอกว่าเราจะเป็นอย่างไรในอนาคตคือ การดำเนินชีวิตในปัจจุบันนี้เท่านั้น

รู้อย่างนี้แล้ว เราอยากจะเป็นคนแก่แบบไหน เราเองนั่นแหละที่เป็นผู้กำหนดอนาคตเราเอง