ในการฝึกความรู้สึกตัวนั้นคุณอาจจะเคยได้ยินคำว่า “การตระหนักรู้อย่างธรรมชาติ”
ซึ่งหมายถึงการตระหนักรู้ที่เป็นอย่างที่เราเป็นเรา อิสระจากการตัดสินและการกำหนดใดๆ เป็นเพียงการสังเกตและรับรู้โลก สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นในระหว่างที่เราเปิดตา เรามองเห็น ได้ยิน หรือได้รับสัมผัส การตระหนักรู้ที่ง่ายที่สุดที่มาพร้อมกับเครื่องมือของการมีชีวิตอยู่ ไม่ต้องค้นหาจากสิ่งรอบตัว เป็นสิ่งที่เรามั่นใจได้ว่ามันอยู่กับเราตลอดเวลา
วิธีการฝึกฝนแบบสั้นๆ ในระหว่างวันไม่ว่าเราจะอยู่ที่ใดก็ตาม และให้ทำในขณะที่เราลืมตา
เริ่มจากการมองหาที่นั่ง หรือถ้าหาไม่ได้ก็ใช้การยืน สิ่งสำคัญที่สุดคือ ให้รับรู้ว่าร่างกายของเราสัมผัสอยู่กับที่นั่งหรือสัมผัสพื้นอยู่
รับรู้ที่ก้นสัมผัสกับที่นั่ง นั่งหลังตรงหรือยืนตรงแต่ไม่ใช่ยืนตัวแข็งทื่อ ให้มั่นใจว่าเท้าเราสัมผัสอยู่กับพื้น เชื่อมโยงระหว่างตัวเรากับโลก ลืมตามองไปให้รอบๆ ว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน แล้วค่อยๆ หลบตาลง
จับลมหายใจของเราที่เคลื่อนออกอย่างแผ่วเบา
เมื่อหายใจออกจนสุด ก่อนที่เราจะหายใจเข้าจะมีช่วงว่างที่เราหยุดหายใจ ช่วงเวลานั้นจะเกิดการความรู้สึกตัวอย่างเป็นธรรมชาติ สิ่งที่เราทำก็คือตามลมหายใจออกให้สุดและสุด เมื่อมีความคิดเกิดขึ้นให้เพียงแต่เฝ้าสังเกต และให้กลับมาอยู่กับลมหายใจ …หายใจออกให้สุดและสุด
แปลและเรียบเรียงจาก : A One-Minute Meditation to Focus Your Mind
โดย : Barry Boyce
อ้างอิง : https://www.mindful.org/a-one-minute-meditation-to-focus-your-mind/
ในช่วงเทศกาลซึ่งเป็นปีใหม่แบบไทยๆ คนไทยนิยมไปหาคนเฒ่าคนแก่ รดน้ำดำหัว และขอพร ถือเป็นประเพณี คนเฒ่าคนแก่สมัยก่อนจะให้พรแก่ลูกหลานสั้นๆ ว่า ขอให้รู้เนื้อรู้ตัว เป็นพรที่สั้นๆ แต่สมัยนี้ พรที่คุ้นเคยคือ
เวลาที่เราคุยกัน หลายคนมักไม่ค่อยได้ฟังว่าคู่สนทนาของเราพูดอะไร เพราะต่างคนต่างก็อยากพูดเรื่องที่ตัวเองอยากพูด แต่ถ้าหากเรื่องที่พูดคุยกันเป็นเรื่องสำคัญหรือเรื่องที่ต้องทำความเข้าใจ การฟังอย่างมีสติ
การนั่งสมาธิหรือฝึกสติอยู่บนเบาะรองนั่งคุณจะได้ฝึกอยู่เพียงอย่างเดียว แต่ถ้าคุณฝึกสติในการทำงานคุณจะได้รับมือกับความขัดแย้ง จัดการกับงาน และเสนอความคิดอย่างสร้างสรรค์ สิ่งเหล่านี้ที่จะทำให้คุณได้ฝึกสต
