การฝึกสติไม่ใช่การนั่งสมาธินิ่งๆ อยู่บนเบาะหรือบนเก้าอี้เท่านั้นแต่เป็นการฝึกในชีวิตประจำวันของเรา เป็นเรื่องของการเรียนรู้ที่จะ “ตื่น” ในช่วงขณะต่างๆ ดังนั้นการฝึกสติในชีวิตประจำวันจึงเป็นสิ่งสำคัญที่เราต้องทำ
สิ่งที่ดีก็คือเราสามารถฝึกได้ในทุกช่วงเวลาในแต่ละวันโดยที่ไม่ต้องเพิ่มเติมอะไรมากไปจากกิจวัตรประจำวันของเรา ซึ่งจะเรียกช่วงเวลานี้ว่า “การหยุดชั่วขณะอย่างมีความหมาย” ที่ไม่ใช่การหยุดนิ่งเฉย แต่เป็นการหยุดเพื่อที่จะ “สังเกต” และอยู่กับความตั้งใจในปัจจุบันของเราโดยที่ไม่หลงไปกับอดีตหรือลอยไปอนาคต
การฝึกสติแบบนี้จะเป็นประสบการณ์เดียวกันกับขณะของความรู้สึกตัวตอนที่เราฝึกสมาธิบนเบาะหรือบนเก้าอี้ เราฝึก “การหยุดชั่วขณะอย่างมีความหมาย” จะทำให้เราได้ก้าวออกมาจากการใช้ชีวิตแบบเดิมๆ และในบางคราวอาจทำให้เราได้พบกับช่วงเวลาพิเศษของวันนั้นด้วยการตระหนักรู้
ในแต่ละ “การหยุดชั่วขณะอย่างมีความหมาย” ต่อไปนี้ ให้ฝึกสังเกตว่าความคิดของเราได้หลุดออกไปจากสิ่งที่ใส่ใจอยู่หรือเปล่า ให้รับรู้และกลับมาอยู่กับปัจจุบัน 5 วิธีต่อไปนี้ช่วยให้เราได้ฝึกสติให้พร้อมกับการทำงาน
1. เริ่มต้นวันใหม่ด้วยสิ่งที่เราเลือกแทนที่จะให้สิ่งที่เกิดขึ้นในแต่ละวันเป็นตัวกำหนด ด้วยการสังเกตอารมณ์ความรู้สึกในขณะที่หายใจสักสองสามลมหายใจก่อนที่จะลุกออกจากเตียง
2. เดินทางอย่างมีสติ เลือกบางวันที่เราไม่เปิดฟังวิทยุหรือใช้โทรศัพท์ในขณะที่เราขับรถทั้งไปและกลับจากที่ทำงาน เมื่อถึงจุดหมายปลายทางแล้วลองนั่งสังเกตลมหายใจของตัวเองอยู่ภายในรถสักครู่
3. เติมความชุ่มชื่นให้กับตัวเองด้วยการกินอาหารกลางวันอย่างมีสติ ลองสังเกต สี รสชาติ และกลิ่นของอาหาร
4. เดินไปประชุมและพบปะผู้คนแทนการส่งอีเมล์หรือข้อความให้ใครๆ ลองรับรู้ความรู้สึกจากที่ฝ่าเท้าเราสัมผัสพื้น จากอากาศที่พัดผ่านผิวกาย และจากการกล่าวทักทายเพื่อนร่วมงานที่พบแทนการส่งข้อความ
5. สังเกตรับรู้ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับร่างกายเราในขณะที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเวลาทำงานตอนที่คอมพิวเตอร์ยังเปิดอยู่
ลองทำกิจกรรมเหล่านี้ทุกวันและสังเกตว่าพบเห็นอะไร อะไรคือ ”การหยุดพักอย่างมีความหมาย” ที่เราได้ค้นพบ
บทความ : Simple Daily tips for mindfulness at work
จาก https://www.huffpost.com/entry/simple-daily-tips-for-min_b_2686524?utm_hp_ref=email_share
Photo Credit : www.freepik.com
ถ้าหากว่าเราเดินหนีออกจากสถานการณ์นั้นได้ก็ควรทำ เพื่อไม่ให้เรามีอาการปรี๊ดแตก แต่ถ้าเราต้องอยู่ในเหตุการณ์ในสถานะการณ์นั้นในสถานที่นั้น สิ่งที่เราทำได้คือเอาใจมาอยู่กับลมหายใจ หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกย
อย่าอยู่นิ่งๆ อย่าอยู่เฉยๆ ถ้าเราอยู่นิ่งๆ นั่งนิ่งๆ ก็จะคิดวน ควรจะหาอะไรทำ มีงานที่กำลังรอเราอยู่เราก็ทำงานนั้น หรือว่าไปสนใจสิ่งที่เราชอบก็ได้ เช่นอาจจะชอบฟังเพลงก็ใช้เพลงช่วยดึงจิตให้ออกมาจากเรื่อ
อันนี้พูดง่ายๆ คือ ไม่มีไฟ และที่ไม่มีไฟเพราะไม่รู้ว่าชีวิตเราต้องการอะไร ยังไม่ได้เจอสิ่งที่เรารัก ยังไม่เจอสิ่งที่เราไฝ่ฝัน เพราะถ้าเราเจอสิ่งที่เรารัก เราไฝ่ฝันมันจะมีไฟ เราจะรู้เลยว่าอยู่ไปทำไม แล
