ระหว่างเดินทางอยู่ในถิ่นชนบทของแคว้นอัสสัม ริมขอบแดนด้านตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศอินเดีย ข้าพเจ้าเกิดปวดฟันขึ้นมาในเย็นวันหนึ่ง ไม่ใช่ปวดแบบฟันผุ ฟันคุด ฟันโยก แต่เป็นอาการเหงือกอักเสบที่โคนฟันล่างซ
สมศรีสูญเสียแม่ของเธอไปเมื่อราว ๔ เดือนที่ผ่านมา แม่ของเธอป่วยด้วยโรคมะเร็ง ความทุกข์ทรมานจากโรคภัยทำให้เธอรู้สึกทุกข์ร้อนกับแม่ของเธอมาก หลังจากแม่ของเธอจากไป สิ่งที่ตกค้างในจิตใจของเธอคือ คำตัดสินท
ในทุกๆ วัน เราตื่นขึ้นมาด้วยความเคยชิน ชีวิตในวันนี้ก็เป็นเช่นเดียวกับเมื่อวาน และเมื่อวานของเมื่อวาน และเมื่อวานของเมื่อวานของเมื่อวานฯ เราตื่นขึ้นมาอย่างปรกติอย่างที่เคยเป็นมา อาจเรียกได้ว่าเราเคยชิ
ขณะนี้เป็นเวลา 23.02 น. ของคืนวันอังคาร อีก 58 นาทีก็จะล่วงเข้าสู่วันใหม่ ถ้อยคำในสมุดบันทึกประจำวันยังคงเคลื่อนไปตามอารมณ์และความคิด การเป็นคนที่ค่อนข้างจริงจังกับความฝัน ทำให้ท่วงทำนองในสมุดบันทึกค่
ในกรุงเทพฯ ช่วงนี้มีการรณรงค์ใช้จักรยานกันมาก นักปั่นก็มากขึ้น ผมเองก็ได้ปั่นจักรยานไปทำงานทุกวัน ได้ออกกำลังกาย น้ำหนักก็ลด แถมประหยัดอีกต่างหาก ประสบการณ์ที่ดีทำให้ผมเริ่มออกปากชวนน้องให้หันมาขี่จัก
บ่ายวันฤดูหนาว แดดสวย ฟ้าใส ตราบเท่าที่ยังมีแรงลมโบกพัดให้กิ่งไม้ใบไม้บนเรือนยอดเคลื่อนเข้าหากัน นั่นยังมีเสียงลม เสียงใบไม้สีกันเป็นเพื่อน แต่เมื่อลมสงบ สวนเล็กๆ ริมบึงจึงกลับสู่ความเงียบงัน … “เงียบ
“บ้านหลังนี้น่าตายดีจริง…” หลวงพ่อคำเขียน สุวัณโณ เอ่ยประโยคนี้เมื่อเข้าไปเยี่ยมสุภาพร พงศ์พฤกษ์ ผู้อยู่ในระยะท้ายของชีวิต เธอออกแบบและสร้างบ้านถั่วพูขึ้นเมื่อสิบปีที่แล้ว เหตุที่หลวงพ่อคำเขียนกล่าวเ
ในเมืองใหญ่ ผู้คนมากหน้าหลายตาอยู่ใกล้กัน เพียงชั่วประตูห้อง แต่ละห้อง ขังใครบางคนไว้อย่างโดดเดี่ยว เพียงแค่แผ่นพาร์ทิชั่น ก็ขังแต่ละคนไว้ในคอกของการทำงาน แม้เพียงยืนเคียงแทบหัวไหล่ชนกัน แต่ช่องว่า
ด้วยอาชีพการงานทำให้ผู้เขียนมีโอกาสได้พูดคุยกับผู้คนหลากหลาย สิ่งที่พบว่าเป็นความปรารถนาร่วมกันของหลายชีวิต คือ ภายใต้การอุทิศตัวทำงานหนัก มุ่งมั่นในอาชีพการงานจนละเลย ทอดทิ้งหลายเรื่อง แต่เมื่อยามเผ
เย็นวันศุกร์ — ใจกลางกรุงเทพฯ — รถติด คลื่นคนเดินไหลตามๆ กันไปบนทางเดินลอยฟ้าย่านสยามสแควร์ พวกเขาและเธอกำลังจะลอยไปสู่แห่งหนใดในความปรารถนาของตัวเอง และไม่ทันรู้ตัว จากทางเดินเหนือถนนที่
End of content
No more pages to load
