วรรณกรรมแฮรี พอตเตอร์ นำเสนอเนื้อหาตอนหนึ่งเกี่ยวกับสิ่งที่แต่ละคนหวาดกลัว ตัวละครสำคัญต่างมีสิ่งที่กลัวไปคนละอย่าง บางคนกลัวแมงมุม บางคนกลัวพระจันทร์แต่ละดวง สิ่งที่กลัวมักเชื่อมโยงกับปมปัญหาชีวิตที่
“วันนี้หมอมีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับความไม่เที่ยงของการรักษาอยากจะคุยกับคุณ คุณอยากฟังเองหรืออยากให้ใครอยู่ฟังด้วยไหมครับ” คุณจะรู้สึกอย่างไร หากมีหมอมากล่าวกับคุณด้วยประโยคเช่นนี้พร้อมสีหน้าจริงจัง คุณรู
สมศรี คุณแม่วัยชราเห็นลูกชายทำงานหนักกลับบ้านดึกดื่น ด้วยความรักความเป็นห่วง เช้าวันหนึ่งของวันอาทิตย์ขณะที่ลูกชายกำลังเตรียมตัวออกจากบ้าน เธอจึงเตือนลูกชายให้ระวังสุขภาพ อย่าทำงานหักโหม พร้อมลงท้ายด
เคยไหม ขณะนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อทำงานชิ้นหนึ่ง คุณกลับนึกถึงดินแดนที่อยากไปอันไกลโพ้นและแสนแพง จากนั้นก็เริ่มจินตนาการถึงความสุขที่จะเกิดขึ้นจากการเดินทางครั้งนั้น บางครั้งถึงขนาดลงทุนสำรวจช่ว
สมศรีสูญเสียแม่ของเธอไปเมื่อราว ๔ เดือนที่ผ่านมา แม่ของเธอป่วยด้วยโรคมะเร็ง ความทุกข์ทรมานจากโรคภัยทำให้เธอรู้สึกทุกข์ร้อนกับแม่ของเธอมาก หลังจากแม่ของเธอจากไป สิ่งที่ตกค้างในจิตใจของเธอคือ คำตัดสินท
ในทุกๆ วัน เราตื่นขึ้นมาด้วยความเคยชิน ชีวิตในวันนี้ก็เป็นเช่นเดียวกับเมื่อวาน และเมื่อวานของเมื่อวาน และเมื่อวานของเมื่อวานของเมื่อวานฯ เราตื่นขึ้นมาอย่างปรกติอย่างที่เคยเป็นมา อาจเรียกได้ว่าเราเคยชิ
ขณะนี้เป็นเวลา 23.02 น. ของคืนวันอังคาร อีก 58 นาทีก็จะล่วงเข้าสู่วันใหม่ ถ้อยคำในสมุดบันทึกประจำวันยังคงเคลื่อนไปตามอารมณ์และความคิด การเป็นคนที่ค่อนข้างจริงจังกับความฝัน ทำให้ท่วงทำนองในสมุดบันทึกค่
วันพรุ่ง คือ หมุดหมายสมมติที่อาจจะมาถึงหรือไม่ก็ได้ ในขณะที่วันวาน ก็เป็นเหตุการณ์ที่ผ่านไปแล้ว ไม่อาจทวนย้อนกลับมาใหม่ได้ นั่นหมายความว่า เราไม่อาจทำอะไรกับวันพรุ่งหรือวันวานได้ เราจึงมีเพียงโอกาสเดี
“บ้านหลังนี้น่าตายดีจริง…” หลวงพ่อคำเขียน สุวัณโณ เอ่ยประโยคนี้เมื่อเข้าไปเยี่ยมสุภาพร พงศ์พฤกษ์ ผู้อยู่ในระยะท้ายของชีวิต เธอออกแบบและสร้างบ้านถั่วพูขึ้นเมื่อสิบปีที่แล้ว เหตุที่หลวงพ่อคำเขียนกล่าวเ
ในหนังสือเรื่อง “ปัญญาเหนือทุกข์” ของ แจ๊ค คอร์นฟิลด์ (กำธร เก่งสกุล แปล) ผู้เขียนเล่าถึงการวิจัยที่ทำในย่านพักอาศัยของคนจนในกรุงลอนดอน ถนนสองสายถูกเลือกขึ้นมาเพื่อการศึกษาเปรียบเทียบ ทั้งสองสายมีสภา
End of content
No more pages to load
