นิทานเรื่องนี้เริ่มต้นด้วยแม่เป็ดที่กำลังกกไข่ถูกหมาจิ้งจอกฆ่าตาย มันจากไปโดยทิ้งไข่เป็ดไว้ โชคเคราะห์ที่ไม่เลวร้ายเกินไปนักคือ ครอบครัวแม่ไก่ พ่อไก่ได้รู้เห็นเหตุการณ์ และด้วยความเมตตามันจึงได้กกไข่
ยามเช้าวันหวยออก เรามักพบภาพเจนตาตามแหล่งชุมชนและด้านหน้าอาคารสำนักงานทั้งภาครัฐและเอกชนที่คนกลุ่มใหญ่รุมล้อมหน้าแผงขายลอตเตอรี่ โดยไม่นำพากับชุดเครื่องแบบอันทรงเกียรติที่สวมใส่ ในสื่อสังคมออนไลน์อย่า
เหมือนเป็นคำเตือนให้ระแวดระวังความคิด ไม่ให้รีบทึกทักคิดเอาเองเออเองแบบลวกๆ อย่างที่พูดกันติดปากในยุคนี้ว่าอย่า “มโน” ไปเอง เพราะสิ่งนี้นำความทุกข์หนัก–ไปกับการหวาดหวั่นกังกลกับอนาคตที่ยังมาไม่ถ
ว่ากันถึงเรื่องนิทาน เราก็มักจะมองไปทางโลกอาหรับ โดยมี “อาหรับราตรี” อมตะนิทานของโลกเป็นหลักหมาย แต่ว่าตามจริง ทางซีกโลกตะวันออกของเราก็เป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยเรื่องเล่าพื้นบ้าน นิทานปรัมปรา ไว้เล่าสู
นิทานเปิดฉากขึ้นในประเทศอินเดีย ในถิ่นที่ผู้คนนิยมอยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่ เช่นเดียวกับเศรษฐีสูงวัย-ตัวละครแรกของเรื่อง ต่อมาเขาเสียชีวิตไปตามความร่วงโรยแห่งสังขาร เมื่อไม่มีเขา ลูกชายสองคนซึ่งต่างก
นิทานเรื่องนี้เริ่มต้นด้วยสามัญชนคนหนึ่งที่โชคชะตาและความสามารถบันดาลให้ชายหนุ่มคนนี้กลายเป็นพระราชาที่ยิ่งใหญ่ ควบคู่ไปกับพระราชินีที่ตกทุกข์ได้ยากมาด้วยกันจนกลายเป็นพระราชินี นิทานเรื่องนี้น่าจะจบ
หนังสือกับเด็ก…กับวัยรุ่น…กับผู้ใหญ่ ดูจะเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันอยู่ตลอดเวลา เพราะหนังสือคือสิ่งมหัศจรรย์ชิ้นเอกของโลก มหัศจรรย์เพราะทันสมัยอยู่เสมอ สนองความต้องการได้ทุกโอกาสทุกเวลา และทุก
ตามประสาคนในแวดวงหนังสือหนังหา ยามพบหน้าก็ต้องทักถามกัน-ตอนนี้อ่านอะไรอยู่บ้าง? คำตอบของผมในช่วงนี้คือ อ่านหนังสือนิทาน ซึ่งรวมความหมายไปถึงกลุ่มที่เรียกว่า หนังสือภาพ ที่เน้นการดูสื่อเรื่องราวผ่านภาพ
นัสรูดินทำกุญแจตกหายในซอกมุมแห่งหนึ่งที่บ้านของตนเอง เพื่อนบ้านพบว่านัสรูดินเคร่งเครียดกับการค้นหากุญแจอย่างจริงจังจึงได้มาช่วยกันค้นหา แต่ก็ไม่พบกุญแจแต่อย่างใด เวลาล่วงเลยไปนานสองนาน กระทั่งเพื่อน
End of content
No more pages to load
