เช้าวันหนึ่ง ผู้เขียนออกจากบ้านแถวงามวงศ์วาน จุดหมายปลายทางคือโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งแถวพระราม ๒ ในบริเวณท่ารถซึ่งผู้เขียนไม่คุ้นเคยนักมีคนเข้าแถวรอรถตู้อยู่ ผู้เขียนทักถามหญิงสาวที่รอรถอยู่เช่นกันว่า
หลายท่านอาจรู้สึกว่าทุกวันนี้ไม่ว่าเราจะอยู่ในวัยไหน ฐานะใด หรือทำงานอะไร ดูเหมือนว่ามีอะไรมากมายให้เราต้องเลือกอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่เช้าเราต้องเลือกว่าจะใส่ชุดไหนไปทำงาน กินข้าวกับอะไร เดินทางโดยเส้นท
มิใช่ว่ามนุษย์ทุกคนจะต้องมุ่งหาความหมายของการมีชีวิตที่ดีเสมอไป บางคนอาจมุ่งหวังแค่มีอาหารอิ่มท้องในแต่ละมื้อ…ให้ได้อย่างนั้นก็ดีมากแล้ว หรือกำลังฝันถึงชีวิตที่ดีกว่าอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้ (แล
เมื่อต้องเดินกลางแจ้ง แดดกล้า พายุฝน หรือคลื่นลมแรงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คนส่วนใหญ่จึงร้อนเมื่อถูกแดดกล้า เปียกปอนเมื่อเจอห่าฝน หรือกังวลเมื่อโดนลมแรงพัดกระหน่ำ แต่สำหรับคนที่มีร่มอยู่กับตัว
เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ไม่ยากเลย หากมีโครงสร้างทางสังคมที่ไม่เป็นธรรมเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นระดับกลุ่มองค์กร ชุมชน สังคมระดับประเทศไปจนถึงระดับโลก มันย่อมนำไปสู่การใช้ความรุนแรงเข้าจัดการ สังคมที่ปล่อยป
โดยทั่วไปหากจะจัดการเรียนรู้ขึ้นมาสักชุดหนึ่งหรือหลักสูตรหนึ่งนั้น เป้าหมายสำคัญมักมุ่งเน้นให้ผู้เรียนเข้าใจบทเรียนหรือองค์ความรู้เฉพาะด้านที่อยู่ในเนื้อหาหลักสูตรนั้น และสามารถนำความรู้ที่ได้ไปใช้ประ
สถานการณ์บ้านเมืองที่ขัดแย้งยืดเยื้อนานหลายเดือน ทำให้ผู้คนเป็นอันมากรู้สึกคับข้องใจเป็นอย่างยิ่ง สาเหตุไม่ได้เป็นเพราะว่ามองไม่เห็นทางออกของบ้านเมืองเท่านั้น หากยังเป็นเพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรไ
“อาจารย์… รักหนูมั้ย” คือคำถามที่เพื่อนผมคนหนึ่งได้รับจากลูกศิษย์ เขาบอกว่านักศึกษาคนนี้ได้เข้ามาขอคุยด้วยในเย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน เรื่องนี้ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่หลายท่านอาจจะคิดล่วงหน้าไปแล้วนะครับ
คนเราจะสุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจเป็นสำคัญ ถึงแม้จะมีโชคเพราะถูกหวย แต่หากรู้ว่าเพื่อนได้เงินรางวัลมากกว่าเพราะแทงมากกว่า ที่เคยดีใจก็กลับเป็นซึมเศร้าไปทันที ทำนองเดียวกันถึงแม้จะดีใจเพราะซื้อโทรศัพท์มือ
จากเด็กน้อยขี้อายไม่มั่นใจในตนเอง เซบาสเตียน ตัวละครเอกจากวรรณกรรมเลื่องชื่อ “จินตนาการไม่รู้จบ” กลับกลายเป็นเด็กชายที่ได้พบ “น้ำแห่งชีวิต” เขาได้รู้จัก เข้าใจ ยอมรับและรักได้กับบุคคลที่มีความหมายและ
End of content
No more pages to load
