๒๔ มี.ค. ๒๕๖๑ เด็ก เยาวชน และคนทั่วไปร่วม ๘๕๐,๐๐๐ คนได้ร่วมเดินขบวนเรียกร้องการปฎิรูปกฎหมายควบคุมอาวุธปืน ภายใต้การรณรงค์เดินขบวนเพื่อชีวิตของเรา (March for our lives) สืบเนื่องจากช่วงหลายปีที่ผ่านมา
หญิงสาวอายุราว ๒๖ ปี กำลังร้องไห้ขณะบอกเล่าเรื่องราวทุกข์ใจที่เธอกำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่สองกับสามี เธอมีลูกติดจากสามีเก่าและตอนนี้เธอต้องฝากลูกคนโตให้แม่ช่วยเลี้ยง ซึ่งแม่ของเธอก็มีหลานอีก ๒ คนเป็นลูกข
สิ้นสุดเสียง “เย้!” พวกเรากระจายตัวทั่วสำนักงาน บางคนคว้าผ้าปิดปาก บางคนสวมถุงมือ แยกย้ายกันจัดการความรกเลอะเทอะ แยกของที่เป็นขยะออกจากของที่มีประโยชน์ เก็บของที่กระจัดกระจายให้เข้าที่เข้าทาง ใช่ครับ
แดเนียล กอตต์ลีบ (Daniel Gottlieb) เป็นนักจิตวิทยาที่ประสบความสำเร็จในการงาน มีครอบครัวที่น่ารัก ภรรยาพร้อมลูกสาวตัวน้อย ๒ คน ชีวิตแต่งงานผ่านพ้นไป ๕ ปี แล้วภรรยาของเขาก็ล้มป่วยด้วยโรคมะเร็ง ความมั่นค
“ตัวเรา คือ เรื่องราวที่เราสื่อสารออกไป” หนุ่มสาวซึ่งเป็นคู่รักนัดหมายพบปะกันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ฝ่ายชายมาผิดเวลามาก ฝ่ายหญิงรอคอยจนรู้สึกหงุดหงิด โมโห ต่อว่าต่อขานรวมถึงตัดพ้อกับความซ้ำซากของ
การให้ หากเป็นคำพูดนั้นดูจะง่ายมาก แต่หากเป็นการกระทำนั้น สำหรับผู้เขียนเองแล้วเพิ่งจะรู้สึกว่าการให้ด้วยหัวใจ ด้วยความกรุณาที่เต็มเปี่ยมนั้นยากมาก นับแต่จำความได้จนถึงปัจจุบัน เคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้
นิทานพื้นบ้านไทยเรื่องหนึ่ง เล่าถึงพ่อและลูกชายวัยประมาณ ๑๐ ขวบ เดินทางไปต่างเมืองด้วยกันโดยอาศัยม้าเป็นพาหนะ ในตอนแรกนั้นสองพ่อลูกนั่งไปบนหลังม้าด้วยกัน เมื่อเดินทางไปได้ครู่เดียว ก็พบชาวบ้านคนหนึ่
จะโดยรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม เราทุกท่านเคยสังเกตหรือไม่ว่า ทุกครั้งที่มีเรื่องราวความทุกข์ ผิดหวัง เศร้า เจ็บแค้น ไม่เข้าใจ ฯลฯ ความรู้สึกเหล่านี้กัดกิน และรบกวนจิตใจ ผลักดันให้เราต้องตอบโต้เพื่อให้ความรู้
ปาฐกถาในงานร้อยวันสึนามิ ที่เขาหลัก อ.ตะกั่วป่า จ.พังงา เมื่อวันที่ ๔ เมษายน ๒๕๔๘ ตามประเพณีไทย เมื่อคนที่เรารักได้จากไปครบ ๑๐๐ วัน เราก็จะมาร่วมพบปะกัน ส่วนหนึ่งก็เพื่อทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ที่ล่ว
มีนิทานพื้นบ้านไทยเรื่องหนึ่ง เล่าถึงชายโง่คนหนึ่งนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมบึง เมื่อมองลงไปในบึงเห็นรวงผึ้งอยู่ในน้ำ ก็กระโจนลงน้ำไปงมหารวงผึ้งที่เห็นนั้น หาอยู่นานก็ไม่พบ จนกระทั่งไปถูกคนหาปลาเอาฉมว
End of content
No more pages to load
