เช้าเมื่อวาน…. ท้องถนนยังคงพลุกพล่านเหมือนทุกวัน บนทางเท้าหน้าห้างสรรพสินค้าเก่าแก่ย่านฝั่งธนฯ แห่งนั้น กลิ่นไก่ทอดคลุกเคล้าเขม่าควันพิษ โชยเข้ารูจมูกและเข้าไปทำปฏิกิริยากับน้ำย่อยในกระเพาะอาหาร
เมื่อไม่นานมานี้ ผู้เขียนได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนคนหนึ่ง เธอต้องการระบายความรู้สึกทุกข์ใจที่…อืม…ผู้เขียนเคยฟังมาแล้วนับสิบๆ รอบ แทบจะคาดเดาได้เลยว่าประโยคต่อไปเธอจะพูดว่าอย่างไร และเมื่อเว
“คุณไม่เข้าใจฉันเลย VS ฉันรู้สึกชื่นชมกับน้ำใจของคุณมาก ขอบคุณนะ หัวหน้างานมักหาเรื่องแกล้งฉันเสมอ VS ฉันซี้กับหัวหน้างาน สบายจริงๆ แกพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไง ฉันเป็นแม่ (พ่อ) แกนะ VS ฉันรักพ่อ (
พวกเราต่างล้วนมีประสบการณ์กับเกมการพนัน เกมการเสี่ยงดวง ทุกเช้าหลายคนรีบเร่งสาวเท้าให้ไวและเร็ว คาดหวังว่าเราจะไปให้ทันกับรถเมล์ที่กำลังเคลื่อนตัว ภาวนาว่าคนขับคงชะลอรถรอเราได้ หรือเมื่อพวกเราขับรถ
เหมือนท้องฟ้าจะรู้ว่าจิตใจของคนทุกข์กำลังเต็มไปด้วยเมฆหมอก หนักอึ้งและหมองหม่น หลายคนกำลังเครียด และทุกข์ตรมกับเรื่องชีวิตและการงาน หลายคนไม่รู้ว่าข่าวลือที่ว่าจะมีการปลดพนักงานบางส่วนเพื่อลดต้นทุนข
“เดิน” เป็นหนึ่งอิริยาบถในหลายๆ อิริยาบถของมนุษย์ที่มีจังหวะก้าวกับท่าทางการเคลื่อนไหวอวัยวะส่วนขาทั้งสองข้างเป็นสำคัญ เราทราบว่ากำลังเดินมิใช่ย่างเยาะอยู่กับที่ ก็ต่อเมื่อมีการก้าวขาออกตัวเพื่อเคลื่อ
ทุกค่ำคืน มีหลายคนที่ล้มตัวลงนอนด้วยอาการสลบไสลจากความตรากตรำเหนื่อยเพลีย เพื่อที่จะตื่นนอนกลางดึกด้วยความวิตกกังวลถึงหนี้สิน ภาระความรับผิดชอบ ฯลฯ ไม่ไกลเกินไป หลายคนไม่สามารถหลับตานอนหลับพักผ่อนได้
ประทีป (นามสมมุติ) บอกกับตนเองว่า เขาควรใช้ชีวิตและเวลาที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์ มีคุณค่ากับตนเอง กับเพื่อนหรือกับคนรอบข้างก็ได้ พร้อมกับคำมั่นสัญญาในใจว่า เขาไม่ควรหมกมุ่นกับภาพลามกอนาจารทางอินเตอร์เ
“อนงค์เพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง เมื่อแรกก้าวเข้าไปทำงานที่บริษัทก็เริ่มรู้สึกกังวลใจเพราะไม่แน่ใจอยู่เกือบตลอดเวลาเลยว่า จะสามารถรับผิดชอบงานได้ตามที่หัวหน้างานต้องการ ขณะทำงานไปก็รู้ส
End of content
No more pages to load
