ลมหายใจเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์ เพราะเขาอยู่กับเราทุกที่ทุกเวลา จนกระทั่งวันสุดท้ายของชีวิต แต่คนส่วนใหญ่มักหลงลืมเพื่อนใกล้ตัวที่ชื่อลมหายใจ ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุขก็มักจะมองหาเพื่อนนอกตัวเสมอ
การรับรู้ลมหายใจเป็นการฝึกความรู้สึกตัวดีที่สุด ในแง่ทำได้ทันทีและเห็นผลทันใจ การรับรู้และเห็นลักษณะการหายใจของเรา…ยาว สั้น ลึก ตื้น จะช่วยสะท้อนสภาพภายในร่างกายและใจเราได้เป็นอย่างดี และเมื่อประสบกับภาวะ “ไม่โอเค” เราสามารถใช้การหายใจเป็น “สมอ” หรือจุดยึดเพื่อดึงตัวเองกลับมาตั้งมั่นได้อีกครั้ง
ส่วนการนับลมหายใจจะเป็นประโยชน์ กรณีรู้สึกฟุ้งซ่านเป็นพิเศษ เนื่องจากกระบวนการนับจะทำหน้าที่เป็น “นั่งร้าน” ที่ช่วยดึงเรากลับมายังฐานรากที่มั่นคงได้อีกครั้ง
ขณะสูดลมหายใจเข้า นับ “1-1-1-1” จนลมเข้าไปเต็มปอด เมื่อหายใจออก นับ “2-2-2-2 จนไม่มีลมเหลืออยู่ในปอด เมื่อหายใจเข้า นับ “3-3-3-3” จนลมเต็มปอด หายใจออก นับ “4-4-4-4” นับไปเรื่อยเช่นนี้จนถึง 10 แล้วย้อนกลับไปที่ 1 ใหม่ จะนับกี่รอบก็ได้ตามที่ต้องการ จนกว่าจิตใจจดจ่ออยู่กับลมหายใจ
ให้นับเร็วๆ ตั้งแต่1 ถึง10 คือขณะหายใจเข้า นับ 1-2-3-4-5-6-7-8-9-10 ขณะหายใจออกนับ 1-2-3-4-5-6-7-8-9-10 จะฝึกกี่เที่ยวก็ได้ จนกว่าจะมีสมาธิกับลมหายใจ
นับไล่จาก 5 ขึ้นไปหา 10 เมื่อหายใจเข้า นับ 1-2-3-4-5 (นับแค่ 5 เท่านั้น) เมื่อหายใจออก ให้นับ 1-2-3-4-5-6 (นับแค่ 6) จากนั้นเมื่อหายใจเข้านับ 1-2-3-4-5-6-7 (นับถึง 7) และเมื่อหายใจออกนับ 1-2-3-4-5-6-7-8 ให้นับทำนองเดียวกันนี้จนถึงนับ 9 เมื่อหายใจเข้า และนับถึง 10 เมื่อหายใจออก ทำได้เท่าที่ต้องการจนจิตตั้งมั่น
สูดลมหายใจเข้ายาวจนลมเข้าเต็มปอด แล้วนับในใจ “1” แล้วหายใจออกจนลมหมดปอด แล้วนับในใจ “2” จากนั้นสูดลมหายใจเข้าใหม่จนสุด นับในใจ “3” แล้วหายใจออกจนลมหมดปอด นับในใจ “4” นับไปเช่นนี้จนถึง 10 แล้วนับถอยหลังจาก 10 ลงไปถึง 1 จากนั้นให้เริ่มใหม่จาก1 ถึง 10 และ 10 ถึง 1
รวมการหายใจเข้าและหายใจออกเข้าด้วยกัน แล้วนับในใจ “1” ครั้งนี้เราจะต้องนับลมหายใจเข้าและลมหายใจออกรวมกันเป็นหนึ่ง จากนั้นสูดหายใจเข้าและปล่อยลมออกมา แล้วนับในใจ “2” วิธีนี้นับถึงแค่ 5 เท่านั้น แล้วนับถอยหลังตั้งแต่ 5 ลงไปหา 1 จนกระทั่งลมหายใจละเอียดและสงบเงียบ
การนับลักษณะนี้จะเมื่อต้องการฝึกให้จิตจดจ่ออยู่ที่จุด ๆ เดียวเท่านั้น ให้เลิกนับเมื่อรู้สึกว่ารับรู้ลมหายใจที่เข้า-ออกตกกระทบที่รูจมูกได้แล้ว
ร่างกายถ่ายทอดข้อมูลสำคัญถึงเราตลอดเวลา คุณสังเกตเห็นความรู้สึกของร่างกายครั้งสุดท้ายเมื่อใด ซูซาน บาวเออร์-วู ได้เขียนข้อปฏิบัติง่ายๆ เพื่อช่วยให้เข้าถึงร่างกายและดึงเราไว้กับปัจจุบันขณะ ช่วยเพิ่มการ
เวลาสับสน เราจะอยู่ในอ่างความคิด บางคนคิดเรื่องเดียวจับต้นชนปลายไม่ถูก บางคิดคิดหายเรื่องวนๆ ไป ในสถานการณ์แบบนี้ ลองใช้เวลาสัก 10 นาที ค่อยๆ “จัดระเบียบ” เรียบเรียงสิ่งต่างๆ ในหัว กลับมาอยู่กับลมหายใ
การได้อยู่กับธรรมชาติทำให้เรามีความสุขมากขึ้น การถ่ายภาพด้วยการสแกนสมองพบว่า การเดินในธรรมชาติจะลดการทำงานของระบบประสาทบริเวณของสมองที่กระตุ้นการทำงานเกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล เลือกธรร
