เวลาที่เราต้องเดินทางไปที่แห่งไหนก็ตาม สิ่งสำคัญนอกเหนือจากการเตรียมพร้อม ก็คือ การปล่อยวางจากสิ่งที่ค้างคา และเตรียมพร้อมกับการเดินทางข้างหน้า และสำหรับการเดินทางของชีวิต เราไม่เพียงต้องพร้อมรับเพื่
การให้ หากเป็นคำพูดนั้นดูจะง่ายมาก แต่หากเป็นการกระทำนั้น สำหรับผู้เขียนเองแล้วเพิ่งจะรู้สึกว่าการให้ด้วยหัวใจ ด้วยความกรุณาที่เต็มเปี่ยมนั้นยากมาก นับแต่จำความได้จนถึงปัจจุบัน เคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้
จากเด็กเล็กเล่าเรียน เขียนอ่าน เรียนรู้และเติบโตตามวัยจนเป็นผู้ใหญ่ ทำกิจการงาน มีครอบครัว เลี้ยงดูลูกหลาน กระทั่งแก่ชราเข้าสู่วัยไม้ใกล้ฝั่ง และท้ายที่สุดก็ละวางสังขารและลาจากโลกนี้ไป นี่คือท่วงทำ
ระหว่างการอบรม “ผ่อนพักตระหนักรู้ เพื่อดุลยภาพกาย จิต ปัญญา และความรัก” จัดโดยเสมสิกขาลัย เราให้ผู้เข้าร่วมอบรมนั่งล้อมกันเป็นวงกลมเพื่อวาดรูปความงอกงามแห่งเมล็ดพันธุ์ เริ่มต้นโดยให้ทุกคน
คุณเคยมั้ยครับ คุณตั้งใจทำอะไรสักอย่าง หรือไม่ทำอะไรสักอย่าง เช่น ไม่สูบบุหรี่ ไม่เผลอรับปาก หรือรักใครง่ายๆ ไม่เผลอตามใจปาก รวมถึงตั้งใจออกกำลังกาย นั่งสมาธิทุกเช้าให้เป็นนิสัย แล้วไม่ทันไร คุณก็พบว
สาคร (นามสมมุติ) เธอเป็นคนสมัยใหม่ ใช้ชีวิตอิสระ อายุกำลังเข้าสู่วัยเลข ๔ ในไม่กี่ปีข้างหน้า มีผู้ชายหลายคนที่เธอคบหา แต่ดูเหมือนว่าความลงตัวคงหลงลืมเธอไป เธอกำลังมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานที่ร่วมกันมาห
นิทานพื้นบ้านไทยเรื่องหนึ่ง เล่าถึงพ่อและลูกชายวัยประมาณ ๑๐ ขวบ เดินทางไปต่างเมืองด้วยกันโดยอาศัยม้าเป็นพาหนะ ในตอนแรกนั้นสองพ่อลูกนั่งไปบนหลังม้าด้วยกัน เมื่อเดินทางไปได้ครู่เดียว ก็พบชาวบ้านคนหนึ่
ในระหว่างการอบรม “สู่ชีวิตที่ดีงามและเป็นสุข” (ชีวิตที่เป็นสุขในสังคมบริโภค จัดโดยเสมสิกขาลัย) พระไพศาล วิสาโล ได้ให้ผู้เข้าร่วมอบรมไปเดินภาวนาในห้างสรรพสินค้าประมาณ ๒ ชั่วโมง โดยให้ทุกคนเ
ชีวิตที่ครุ่นคิดมากกับเรื่องราวต่างๆ นานา จะเป็นอย่างไร แล้วชีวิตที่ดำเนินไปตามวัฏจักรกิจวัตรประจำวันโดยไม่คิดตั้งคำถามหรือตรึกตรองอะไรนักกับสิ่งรอบตัว ชีวิตเช่นนี้จะเป็นเช่นไร ปรีดี (นามสมมุติ) อายุ
เวลาที่เราได้ยินได้ฟังข่าวคราวการสูญเสียพลัดพรากของคนที่เราไม่รู้จัก เรามักจะรู้สึกเฉยๆ ไม่เสียใจอะไร ยิ่งถ้าเป็นคนที่เราไม่ชอบหรือเกลียดก็มักจะรู้สึกดีหรือสะใจไปเลย จะรู้สึกเศร้าเสียใจมากขึ้นบ้างหา
End of content
No more pages to load
