หลายคนมักมีแผนการชีวิตกับตนเองว่าในช่วงวาระปีใหม่ จะตั้งใจประพฤติ ปฎิบัติในสิ่งใหม่ๆ ที่เป็นประโยชน์กับชีวิตของตนเอง เช่น การมีความตั้งใจจะศึกษาเล่าเรียนมากขึ้น จะปรับปรุงความสัมพันธ์กับคนรอบข้างให้ดี
ครั้งไปเที่ยวภูกระดึงสมัยเมื่อเรียนอยู่ พวกเรา (ผู้เขียนและกลุ่มเพื่อนๆ อีกหลายคนในหมู่คณะ) อุตส่าห์เดินดั้นด้นลัดเลาะไปตามทุ่งหญ้า ลำเนาป่า ไหล่เขา ห้วยละหาร ซึ่งเป็นที่ราบบ้าง สูงชันบ้าง บนภูระยะทาง
ใครที่ไปเยือนวัดป่าซึ่งตั้งในถิ่นทุรกันดาร และได้เห็นวิถีชีวิตของพระที่นั่น รวมทั้งได้ฟังคำสอนของท่าน อาจมีความเข้าใจว่าพุทธศาสนานั้นปฏิเสธความสบาย เพราะแม้แต่อาหารก็ฉันเพียงมื้อเดียว ไฟฟ้าก็ไม่ต่อเข้
เวลาที่เราต้องเดินทางไปที่แห่งไหนก็ตาม สิ่งสำคัญนอกเหนือจากการเตรียมพร้อม ก็คือ การปล่อยวางจากสิ่งที่ค้างคา และเตรียมพร้อมกับการเดินทางข้างหน้า และสำหรับการเดินทางของชีวิต เราไม่เพียงต้องพร้อมรับเพื่
การให้ หากเป็นคำพูดนั้นดูจะง่ายมาก แต่หากเป็นการกระทำนั้น สำหรับผู้เขียนเองแล้วเพิ่งจะรู้สึกว่าการให้ด้วยหัวใจ ด้วยความกรุณาที่เต็มเปี่ยมนั้นยากมาก นับแต่จำความได้จนถึงปัจจุบัน เคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้
จากเด็กเล็กเล่าเรียน เขียนอ่าน เรียนรู้และเติบโตตามวัยจนเป็นผู้ใหญ่ ทำกิจการงาน มีครอบครัว เลี้ยงดูลูกหลาน กระทั่งแก่ชราเข้าสู่วัยไม้ใกล้ฝั่ง และท้ายที่สุดก็ละวางสังขารและลาจากโลกนี้ไป นี่คือท่วงทำ
ระหว่างการอบรม “ผ่อนพักตระหนักรู้ เพื่อดุลยภาพกาย จิต ปัญญา และความรัก” จัดโดยเสมสิกขาลัย เราให้ผู้เข้าร่วมอบรมนั่งล้อมกันเป็นวงกลมเพื่อวาดรูปความงอกงามแห่งเมล็ดพันธุ์ เริ่มต้นโดยให้ทุกคน
คุณเคยมั้ยครับ คุณตั้งใจทำอะไรสักอย่าง หรือไม่ทำอะไรสักอย่าง เช่น ไม่สูบบุหรี่ ไม่เผลอรับปาก หรือรักใครง่ายๆ ไม่เผลอตามใจปาก รวมถึงตั้งใจออกกำลังกาย นั่งสมาธิทุกเช้าให้เป็นนิสัย แล้วไม่ทันไร คุณก็พบว
สาคร (นามสมมุติ) เธอเป็นคนสมัยใหม่ ใช้ชีวิตอิสระ อายุกำลังเข้าสู่วัยเลข ๔ ในไม่กี่ปีข้างหน้า มีผู้ชายหลายคนที่เธอคบหา แต่ดูเหมือนว่าความลงตัวคงหลงลืมเธอไป เธอกำลังมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานที่ร่วมกันมาห
นิทานพื้นบ้านไทยเรื่องหนึ่ง เล่าถึงพ่อและลูกชายวัยประมาณ ๑๐ ขวบ เดินทางไปต่างเมืองด้วยกันโดยอาศัยม้าเป็นพาหนะ ในตอนแรกนั้นสองพ่อลูกนั่งไปบนหลังม้าด้วยกัน เมื่อเดินทางไปได้ครู่เดียว ก็พบชาวบ้านคนหนึ่
End of content
No more pages to load
