เห็นแล้วนอยด์ ไม่อยากเจอหน้า

เมื่อไม่ชอบเพื่อนรวมงาน แต่ยังต้องทำงานด้วย ลองหาสิ่งที่เรากับเขามี “เหมือนกัน” มนุษย์เรามีอะไรที่เหมือนกันมากกว่าสิ่งที่แตกต่าง การมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่เรามีเหมือนกัน จะทำให้เราอยู่ร่วมกับคนที่ “ไม่ชอบ” ได้อย่างไม่ทุกข์ทรมานมากนัก โลกแห่งการทำงาน

นั่งในที่เงียบๆ ที่ไม่ถูกรบกวน

ใช้เวลาสักครู่เพื่อเชื่อมต่อกายใจด้วยลมหายใจ รับรู้ลมหายใจ สั้น ยาว อุ่น เย็น

หาคนฝึก

นึกถึงคนที่ติดต่อด้วยเมื่อเร็วๆ นี้ เลือกคนที่อยู่นอกแวดวงสักหน่อย ไม่ใช่คนใกล้ชิด ให้สังเกตว่าคุณอยากจะฝึกกับคนๆ นี้ไหม

นึกภาพคนๆ นี้ไว้ในใจ เริ่มสังเกตเห็นลักษณะนิสัยที่คุณมีร่วมกัน

บางทีคุณอาจใส่ชุดสีเดียวกัน หรือบางทีเสื้อผ้าก็เหมือนกัน ดูตั้งแต่หัวจรดเท้า ระบุทุกสิ่งที่มีเหมือนกัน ตั้งแต่เพศไปจนถึงส่วนต่างๆ ของร่างกาย ตั้งแต่เสื้อผ้าไปจนถึงทรงผม

ลองจินตนาการถึงคนๆ นั้นในวัยเด็ก…

เป็นลูกชายหรือลูกสาวของใครบางคน… เป็นพี่ชายหรือน้องสาวของใครบางคน… เติบโตมาเป็นเพื่อนที่ดีของใครบางคน… เป็นคู่ครองของใครบางคน… เป็นแม่หรือพ่อ ..เป็นคุณย่าหรือคุณปู่ของใครบางคน

รับรู้และยอมรับ พวกเราล้วนเป็นมนุษย์

เราไม่ได้กำลังแต่งเรื่องราวเกี่ยวกับคน ๆ นี้ เราเป็นเพียงเพื่อนมนุษย์ที่มีทั้งความสุขและความทุกข์เช่นเดียวกับตัวเราเอง พวกเขาเป็นเพียงคนที่ดิ้นรนเพื่อใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเช่นเดียวกับเราทุกคน

ลองสวมบทบาทเป็นเขา…

ความเป็นเขาต่างจากคุณอย่างไร คุณรู้สึกอย่างไร ตอนนี้ขยายการรับรู้ของคุณให้เห็นภาพตัวเองใช้ชีวิตตามที่พวกเขาเป็นอยู่… คุณรู้สึกอย่างไร คุณสังเกตเห็นอะไร ทั้งความรู้สึกที่เกิดขึ้นในร่างกาย… อารมณ์… ความคิด

สังเกตคนที่คุณมักมองข้าม

หากต้องการฝึกให้เป็นธรรมชาติ เมื่อคุณออกไปข้างนอก ให้สังเกตคนที่คุณมักมองข้าม โดยทั่วไปแล้วคนเหล่านี้คือคนที่เราสัมพันธ์ด้วยในทางใดทางหนึ่ง เช่น พนักงานเสิร์ฟ เจ้าหน้าที่ตำรวจ ปกติแล้วเราจะไม่ค่อยสบตากับพวกเขา และเราก็แทบจะไม่ได้หยุดนานพอที่จะ “เห็น” เขา ลองดูพวกเขาแบบจริงๆ สบตา ทักทาย ลองนึกภาพตัวเองทำงานที่พวกเขาทำ… คุณอยากจะได้รับการปฏิบัติอย่างไร

ถึงเวลาฝึกจริงนำมาใช้กับเพื่อนร่วมงานไม่ชอบหน้า

เมื่อผ่านการฝึกมาระยะหนึ่งจนพอจะเห็น “ความเป็นมนุษย์” หรือ “สิ่งที่เราเหมือนกัน” ได้แล้ว ก็ลองฝึกจริง อาจเป็นการฝึกในจินตนาการก่อน หรือฝึกแบบ “ซึ่งหน้า” แล้วลองสังเกตร่างกาย อารมณ์ และความคิดของตัวเองว่าแตกต่างไปจากเดิมหรือไม่ หากยังเปลี่ยนแปลงไม่มากนัก ให้ฝึกบ่อยๆ