ร่างกายถ่ายทอดข้อมูลสำคัญถึงเราตลอดเวลา คุณสังเกตเห็นความรู้สึกของร่างกายครั้งสุดท้ายเมื่อใด ซูซาน บาวเออร์-วู ได้เขียนข้อปฏิบัติง่ายๆ เพื่อช่วยให้เข้าถึงร่างกายและดึงเราไว้กับปัจจุบันขณะ ช่วยเพิ่มการรับรู้ประสาทสัมผัส และช่วยให้ผ่อนคลายได้มากขึ้น ดังนี้
ผ่อนคลาย นั่งบนเก้าอี้หรือบนพื้น นอนราบหรือยืนก็ได้ หลับตาหรือลืมตาก็ได้ ถ้าลืมตาให้มองโดยไม่เพ่งความสนใจไปที่สิ่งใดเป็นพิเศษ
ให้ความสนใจกับจังหวะการหายใจตามธรรมชาติ
เมื่อคุณรู้สึกสงบทั้งร่างกายและจิตใจแล้ว ให้นำความตระหนักรู้มาสู่ร่างกายโดยรวม
มุ่งความสนใจไปที่ส่วนต่างๆ ของร่างกาย จะเน้นบริเวณใดจุดหนึ่ง หรือทำตามลำดับดังนี้: นิ้วเท้า ฝ่าเท้า (พื้นรองเท้า) ส้นเท้า ด้านบนของเท้า ผ่านทางขา กระดูกเชิงกราน หน้าท้อง หลังส่วนล่าง หลังส่วนบน หน้าอก แขน ลงไปที่นิ้ว ไหล่ , คอ, ส่วนต่างๆ ของใบหน้า และศีรษะ ในแต่ละส่วนให้หยุดอยู่สักครู่แล้วสังเกตความรู้สึกต่างๆ
ทันทีที่คุณสังเกตเห็นว่าจิตใจ ”ไม่อยู่กับตัว“ กลับมาให้ความสนใจส่วนต่างๆ ของร่างกาย
เมื่อคุณรู้ตัว ให้หายใจเข้าลึก ๆ เพื่อช่วยคุณตื่นขึ้นมาอีกครั้งและบางทีขยับเปลี่ยนตำแหน่งเล็กน้อย
กลับมาให้ความสนใจในส่วนของร่างกายที่คุณจำได้ครั้งสุดท้าย
เวลาสับสน เราจะอยู่ในอ่างความคิด บางคนคิดเรื่องเดียวจับต้นชนปลายไม่ถูก บางคิดคิดหายเรื่องวนๆ ไป ในสถานการณ์แบบนี้ ลองใช้เวลาสัก 10 นาที ค่อยๆ “จัดระเบียบ” เรียบเรียงสิ่งต่างๆ ในหัว กลับมาอยู่กับลมหายใ
การได้อยู่กับธรรมชาติทำให้เรามีความสุขมากขึ้น การถ่ายภาพด้วยการสแกนสมองพบว่า การเดินในธรรมชาติจะลดการทำงานของระบบประสาทบริเวณของสมองที่กระตุ้นการทำงานเกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล เลือกธรร
เราอยู่ในยุคที่มี “เป้าหมาย” ที่ “ต้อง” ไปให้ถึง ทั้งที่สังคมกำหนดและตัวเรากำหนด ในชีวิตมีคำว่า “ต้อง” เต็มไปหมด การทำงานที่ “ต้องเด่น” ของใช้ที่ “ต้องมี“ สถานที่ที่ “ต้องไป” บ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่า
