ในช่วงเทศกาลซึ่งเป็นปีใหม่แบบไทยๆ คนไทยนิยมไปหาคนเฒ่าคนแก่ รดน้ำดำหัว และขอพร ถือเป็นประเพณี คนเฒ่าคนแก่สมัยก่อนจะให้พรแก่ลูกหลานสั้นๆ ว่า ขอให้รู้เนื้อรู้ตัว เป็นพรที่สั้นๆ แต่สมัยนี้ พรที่คุ้นเคยคือ
วรรณกรรมแฮรี พอตเตอร์ นำเสนอเนื้อหาตอนหนึ่งเกี่ยวกับสิ่งที่แต่ละคนหวาดกลัว ตัวละครสำคัญต่างมีสิ่งที่กลัวไปคนละอย่าง บางคนกลัวแมงมุม บางคนกลัวพระจันทร์แต่ละดวง สิ่งที่กลัวมักเชื่อมโยงกับปมปัญหาชีวิตที่
ด้วยอาชีพการงานทำให้ผู้เขียนมีโอกาสได้พูดคุยกับผู้คนหลากหลาย สิ่งที่พบว่าเป็นความปรารถนาร่วมกันของหลายชีวิต คือ ภายใต้การอุทิศตัวทำงานหนัก มุ่งมั่นในอาชีพการงานจนละเลย ทอดทิ้งหลายเรื่อง แต่เมื่อยามเผ
เพลง “โลกนี้คือละคร” ที่ขับร้องโดย ปรีชา บุณยเกียรติ ซึ่งครูไพบูลย์ บุตรขัน แต่งขึ้นในขณะที่มีอายุเพียง 30 ปี ทว่า กลับถ่ายทอดเนื้อร้องออกมาราวกับคนที่ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาอย่างโชกโชนนั้น ไม่ได้เป็นที
ที่ประเทศจีนเมื่อหลายร้อยปีก่อน ชายตาบอดคนหนึ่งไปเยี่ยมเพื่อนที่บ้าน หลังจากพูดคุยกันจนค่ำเขาก็ขอตัวกลับบ้าน เพื่อนจึงยื่นโคมให้ชายตาบอด ชายตาบอดแปลกใจ บอกว่าเขาไม่จำเป็นต้องใช้มันเพราะตาบอด เพื่อนต
ชีวิตที่ครุ่นคิดมากกับเรื่องราวต่างๆ นานา จะเป็นอย่างไร แล้วชีวิตที่ดำเนินไปตามวัฏจักรกิจวัตรประจำวันโดยไม่คิดตั้งคำถามหรือตรึกตรองอะไรนักกับสิ่งรอบตัว ชีวิตเช่นนี้จะเป็นเช่นไร ปรีดี (นามสมมุติ) อายุ
เจอโรม จอห์นสัน ตำรวจชั้นผู้น้อยเป็นคนผิวสีผู้ทำหน้าที่เป็นองครักษ์ประจำตัวให้กับมาร์ติน ลูเธอร์คิง จูเนียร์ ผู้นำคนสำคัญด้านสิทธิมนุษยชนในสหรัฐอเมริกา เขาได้ถ่ายทอดประสบการณ์จุดหักเหชีวิตในสมัยที่ทำห
End of content
No more pages to load
