เราไม่ควรกลัวความทุกข์ แต่สิ่งที่เราควรกลัวคือเราจะรับมือกับความทุกข์นั้นได้อย่างไร การรับมือกับความทุกข์คือศิลปะอย่างหนึ่ง เมื่อเรารู้จักความทุกข์จะทำให้เราทุกข์น้อยลงและไม่จมอยู่กับความทุกข์ภายในใจ
ตั้งแต่เกิด เราก็มี “ครู” คนแรก คือพ่อแม่คอยสั่งสอนบทเรียนที่มนุษย์ตัวน้อยควรรับรู้และฝึกฝน เมื่อเติบโตขึ้น “ครู” คนต่อมาก็ถือชอล์กถือปากการอเราอยู่ที่โรงเรียนอนุบาล โรงเรียนประถม โรงเรียนมัธยม และมหา
โอ้ว ว้าว เยส วันเดอร์ฟูล วันเดอร์ฟูล วันเดอร์ฟูล หากฉันตะโกนออกไป คนที่ได้ยินต้องอุดหูกันเป็นแถบๆ แต่นี่เป็นเสียงที่ดังขึ้นในใจฉันเพียงคนเดียว เสียงที่บ่งบอกถึงความสุข ความปิติ ความดีและอีกมากมายความ
“แม้ในยามที่ศึกสงครามปะทุทั่วไปหมด ก็มักมีดินแดนบางแห่งที่ห่างไกลสมรภูมิพุ่งรบ สถานที่ที่ยังมีสงบสันติไม่ได้รับผลกระทบใดๆ จากสงคราม เมื่อฉันคิดได้ดังนี้ก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะทีเดียว” นี่คือข้อความตอนห
“ขับรถหัวกล้วย อ้ายสลัด!” เสียงกระเป๋ารถเมล์สายประจำเปิดประตูตะโกนด่ารถเมล์สายเดียวกันอีกคันหนึ่ง ปลุกผมให้ลืมตาขึ้นจากการหลับ ด้วยระยะทางกว่าจะถึงที่หมายยังอีกไกล ผมจึงใช้เวลางีบพักใหญ่ๆ ได้บนรถ อัน
ท่ามกลางยุคที่เราสามารถติดต่อสื่อสารกับผู้คนที่อยู่ไกลคนละฟากโลกโดยเสียแค่เงินค่าไวไฟหรือซื้อชั่วโมงอินเทอร์เน็ตไม่กี่บาท ผู้คนทั่วโลกกลับโหยหามิตรภาพอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน บางคนระบายความเหงาหงอยและสิ้
เคยไหม ขณะนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อทำงานชิ้นหนึ่ง คุณกลับนึกถึงดินแดนที่อยากไปอันไกลโพ้นและแสนแพง จากนั้นก็เริ่มจินตนาการถึงความสุขที่จะเกิดขึ้นจากการเดินทางครั้งนั้น บางครั้งถึงขนาดลงทุนสำรวจช่ว
ขณะที่มีความสุขอันรื่นรมย์เป็นสิ่งพึงปรารถนา คนเรามักหลงลืมและไม่ได้ตระเตรียมให้พร้อมกับความทุกข์ซึ่งถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง รอโอกาสที่จะแสดงตัวในฐานะสัจธรรมอย่างหนึ่งของชีวิต เมื่อหลายเดือนก่อน ฉันประสบ
ในทางพุทธศาสนา ความสุขเป็นเรื่องสำคัญ ถึงแม้ว่าพุทธศาสนาจะพูดถึงความทุกข์เป็นเรื่องแรกในอริยสัจ แต่ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้เราเข้าใจทุกข์อย่างแท้จริง เมื่อเราเข้าใจทุกข์อย่างถึงรากแล้ว ความสุขก็จะเกิดขึ้น
คนส่วนใหญ่ทุกข์ก็เพราะ ๒ เรื่อง เรื่องที่เป็นอดีตกับเรื่องที่เป็นอนาคต เวลาเราทุกข์เพราะของหาย ทุกข์เพราะถูกตำหนิ ทุกข์เพราะแฟนตีจาก เหตุการณ์เหล่านั้นล้วนแต่เป็นอดีต แต่พอนึกถึงมันก็ทำให้เราทุกข์ ถ
End of content
No more pages to load
